Het is onmogelijk om het Evangelie effectief te verkondigen zonder afgoden te bestrijden. De apostel Paulus deed dit in zijn prediking altijd. In Handelingen 17 ging hij naar de agora, de marktplaats, waar de afgoden van de cultuur destijds werden gevormd. Zouden wij iets vergelijkbaars doen, dan zou dit betekenen dat we naar Hollywood gaan, naar de universiteit van Harvard en naar de New York Times: de plaatsen waar ideeën en opvattingen worden vormgegeven.Iedere cultuur, ieder geslacht, iedere klasse, iedere stad, ieder werkterrein enzovoort heeft zijn eigen afgoden. Een afgod is alles waarover ik denk: „Als ik dat heb, heeft mijn leven waarde.” Alles wat zo belangrijk voor me is dat ik het gevoel hebt dat ik niet zonder kan leven, is een afgod. Afgoderij is iets wat goed is maken tot iets wat de hoogste waarde heeft.

Net als Paulus moeten we afgoden onderscheiden, bestrijden en vernietigen om het Evangelie te prediken. Hierbij zijn er verschillende soorten afgoden te onderscheiden: persoonlijke afgoden, godsdienstige afgoden en culturele afgoden.

Op persoonlijk vlak kan geld een afgod zijn, vooral in de zakenwereld. Iedereen herkent geld als de afgod van Wall Street. Als je vooruit wilt komen, moet je je gezin opofferen; zo zijn banen georganiseerd. Hoe doe je je werk zonder voor deze afgod te buigen? Alleen door uit het Evangelie te leven.

Eerste gebod

Romantiek is een andere afgod. Dit gebeurt wanneer je je waarde bij je geliefde zoekt. Je kunt deze persoon niet verliezen. Mensen met een goed huwelijk moeten deze afgod voortdurend bestrijden, steeds op Jezus zien en hun verzadiging meer in Hem vinden dan in hun levenspartner.

Zelfexpressie is een afgod van de artistieke gemeenschap. Kinderen kunnen een afgod worden, wanneer je aan hen je betekenis ontleent. Je weet dan dat je iets waard bent als je kinderen succesvol blijken.

Tenzij we begrijpen wat persoonlijke afgoden zijn, zal ons pastorale werk oppervlakkig zijn. We zullen niet werkelijk in staat zijn om mensen te helpen. Zoals Luther zei is het niet zonder reden dat het eerste van de tien geboden over afgoderij gaat. Een mens breekt nooit het tweede tot en met het tiende gebod zonder eerst het eerste gebod te breken. Moreel falen of psychologische problemen zijn niet te begrijpen zonder te beseffen wat afgoderij is.

Er zijn ook godsdienstige afgoden. De mensen die deze aanbidden, denken ten onrechte dat ze toegewijd zijn aan God. Bijvoorbeeld de waarheid kan tot een afgod worden gemaakt. Rust je meer in de juistheid van je leer dan in het werk van Jezus? Dan noemt de Bijbel je een dwaas. In Spreuken is de spotter zo iemand. De spotter weet altijd zeker dat hij gelijk heeft, is altijd hooghartig en honend richting zijn tegenstander. Internet brengt spotters voort, want als je een spotter bent wordt je blog vaker bezocht.

Ook gaven kunnen een afgod zijn. Geestelijke gaven zijn gemakkelijk te verwarren met geestelijke vrucht. Vooral wanneer je succesvol bent met je werk in Gods Koninkrijk, kun je gaan geloven in rechtvaardiging door je werk voor God: ”Ik weet dat ik in Gods wil ben, want het gaat goed met mijn bediening”.

Voor velen in de gereformeerde wereld is het een afgod om een groot prediker te zijn. Moraliteit is eveneens een godsdienstige afgod. Veel christenen hebben het gevoel dat God van hen houdt en hen zal zegenen vanwege hun goede gedrag.

Gewelddadig

Wat de culturele afgoden betreft: daar spreken Bijbelgetrouwe christenen graag over. We kijken terug op de afgoden van de verlichting. Vandaag de dag zien we in de westerse cultuur de afgod van het individualisme: niemand kan een ander vertellen dat hij het fout heeft, niemand kan een ander zijn eigen geloof opleggen. Daarentegen is in veel traditionele culturen familie een afgod. Dat leidt bijvoorbeeld tot eerwraak.

Het bestrijden van afgoden is gevaarlijk. Afgoden zijn gewelddadig. Via afgoden beheersen de overheden en machten ons. Door hen te bestrijden, zet je je leven op het spel. Paulus deed dit ook. Hij rustte in Jezus, Die zijn leven al had gegeven om de overheden en machten te verslaan.

Jezus deed dit zowel objectief als subjectief door het kruis. Objectief: Hij droeg de straf voor onze afgoderij en verzoende ons met God. Subjectief: we bedenken dat geen van onze afgoden voor onze zonden kan sterven. Onze afgoden zullen altijd verkruimelen onder het gewicht van onze verwachtingen. Alleen door uit de kracht van het kruis te leven en door het kruis te verkondigen kunnen we zonder angst zijn en vrij van de macht van afgoden.

De auteur is predikant van Redeemer Presbyterian Church in New York. Dit artikel is een samenvatting van een toespraak tijdens een conferentie van The Gospel Coalition.

www.thegospelcoalition.org voor audio en video van de volledige toespraak in het Engels.