Ja, hij ligt wel eens wakker van de gevolgen van de crisis. „En daar schaam ik me ook niet voor”, zegt bureaumanager Erik Kooij (48), die samen met drie collega’s het vierhoofdige directieteam vormt van Spring Architecten. Bij het Rotterdamse bedrijf met een jaaromzet van ruim 3,5 miljoen euro werken 35 mensen.„Wat overkomt ons? Die vraag hield me in oktober vorig jaar vooral bezig. Klanten schoven massaal hun opdrachten op de lange baan. Driekwart van de jaaromzet verdween in krap zes weken tijd.”

Frappant is dat de orderportefeuille van Spring wel gevuld blijft. Klanten stellen wel uit, maar annuleren nog niets. „Maar zolang we geen groen licht krijgen, kunnen we niet aan opdrachten werken. Dat betekent dat er aan het einde van de maand geen facturen de deur uitgaan.”

De directie van Spring greep vorig jaar direct in. Zij vroeg en kreeg toestemming om deel te nemen aan de regeling voor werktijdverkorting. Uiteindelijk bleek dit niet nodig. „In december en januari was er sprake van een korte opleving. We slaagden erin door actieve acquisitie om het vuur nog even op te stoken. Maar sinds februari werkt dat ook niet meer.”

De situatie dwong Kooij tot lastige beslissingen. „We hebben twee mensen ontslagen en één is zelf vertrokken. Ik heb daar gemengde gevoelens bij. Ingrijpen is noodzakelijk, maar het doet wel pijn. Bovendien heb ik die mensen hard nodig als de markt weer aantrekt.” Kooij leent verder personeel uit aan collega-bureaus en volgt nauwlettend de ontwikkelingen rond de deeltijd-WW. „Die kan soelaas bieden, maar dan moeten de voorwaarden goed zijn.”

Kooij complimenteert zijn personeel. „Het is hartverwarmend om te merken hoe groot het vertrouwen in Spring is. Mijn mensen knipperden echt wel even met de ogen toen ik meedeelde dat er twee collega’s zouden vertrekken. Maar ze stellen zich flexibel op.”

Het overgebleven personeel is vooral druk met kleinere opdrachten. Iedere kruimel werk is nu welkom. De overgebleven tijd wordt besteed aan opleidingen. „Als de economie weer opkrabbelt proberen we daar de vruchten van te plukken.”

Maar dat moment van herstel kan niemand voorspellen, ook Kooij niet. „Iedere crisis heeft een kop en een staart, maar we weten niet waar die staart zit. Ik kan nauwelijks drie maanden vooruitkijken.” De herfst komt Spring wel door, denkt de directeur. „In november plaatsen we opnieuw de bakens, dan verwachten we iets te kunnen zeggen over 2010: nog een jaar van recessie of een begin van herstel.”

Als de economie te lang blijft kwakkelen, dan houdt het ook voor Spring een keer op. Wanneer? „Als de financiële reserves uitgeput raken. Maar ik houd me niet bezig met het negatiefste scenario. Op dit moment hebben we geen bank nodig en dat houden we graag zo. Zo nodig grijpen we opnieuw in. Want ons doel staat vast: hoewel de omzet dit jaar naar verwachting met 20 procent daalt, willen we gewoon winst maken, ook al is het maar 1 euro. Dat is het beste voor de continuïteit van de onderneming, ook al horen daar pijnlijke maatregelen bij.”

Spring; de naam van het bedrijf heeft volgens Kooij een positieve klank. „Het Engelse woord betekent lente of bron. Ik ben een rasoptimist. Eén lichtpuntje in de winter van de recessie is voldoende voor een opleving van het vertrouwen. Dan breekt voor ons de lente aan.”

www.refdag.nl/recessie.