„De vlucht is zo goed als volgeboekt vandaag, zodat ik niet zeker weet of dit wel gaat lukken”, zegt de steward. De vrouw werpt een arrogante blik naar de Joodse man naast haar en wacht met ongeduld. Na een paar minuten komt de steward terug en zegt: „Mevrouw, alle stoelen in de economyclass zijn bezet, maar we hebben nog één stoel in de business­class vrij.” Voor ze de kans krijgt om te reageren, zegt de steward: „Het is zeer ongebruikelijk dat we dit soort uitzonderingen om in een hogere klasse te zitten toestaan, maar ik heb permissie van de captain gekregen. Hij is van mening dat niemand kan worden verplicht om naast een onaangenaam persoon te blijven zitten.”Vervolgens zegt de steward tegen de Joodse man: „U mag uw hand­bagage nemen meneer, ik heb een comfortabele plaats voor u in de eerste klasse…” De Joodse man staat op en vertrekt naar de betere plaats voor in het vliegtuig. De vrouw in kwestie is verbouwereerd en zegt geïrriteerd: „Ja, maar de captain heeft zich zeker vergist…” Waarop de steward repliceert: „Toch niet mevrouw, captain Cohen vergist zich nooit.”

Het is een komisch voorval, waarvan ik niet durf te zeggen of het echt is gebeurd. Wel zou het gebeurd kunnen zijn. Je hoeft maar aan een type als Gretta Duisenberg te denken en je ziet het al voor je. Daarbij zou ook nog de vraag opgeworpen kunnen worden of het denkbaar is dat iemand bezwaar durft te maken tegen een passagier met een hoofddoek om. Gevoelsmatig lijkt me dat dat veel meer commotie zou veroorzaken dan protest tegen iemand met een keppeltje.

In ieder geval zijn we vertrouwder met het discrimineren van Joden dan van moslims. Als Wilders maandag op de sprekerslijst van de VN-conferentie tegen racisme in Genève had gestaan om daar een tirade tegen de islam te houden, zou de zaal leeg zijn geweest. Niet Wilders beklom echter het podium, maar de Iraanse president Ahmadinejad en zoals viel te voorzien, braakte hij de grofste antisemitische taal uit. Weliswaar verlieten tientallen diplomaten uit protest de zaal, maar de overgrote meerderheid bleef gewoon zitten.

Ook tijdens de voorbereiding van de conferentie vierden antisemitische sentimenten hoogtij. Het is dat de westerse landen veel uit de kast hebben gehaald om de toon in de documenten te matigen, anders zouden ze er heel anders hebben uitgezien. De opzet was om Israël als de enige kwade genius af te schilderen. Dat was al tijdens de eerste antiracismeconferentie, in Durban in 2001, begonnen. De hele sfeer daar was overduidelijk anti-Joods.

Nu is Israël een sterke mogendheid die heus niet ophoudt te bestaan als een meerderheid op een VN-top zich tegen het land keert. In militair opzicht is het superieur aan alle buren in de regio. Die antisemitische retoriek is uiteraard verwerpelijk, maar echt bedreigend is ze niet, zo ben je geneigd te denken.

Toch zou dat wel eens een bedrieglijke geruststelling kunnen zijn en alleen al daarom mag antisemitisme nooit een verschijnsel worden dat er nu eenmaal bij hoort. Het is inderdaad waar dat de Arabische landen en ook Iran er ondanks hun reusachtige olie-inkomsten nooit in zijn geslaagd een legermacht op te bouwen die in staat is het nietige Israël van de kaart te vegen. Daarover kun je je verbazen, maar je kunt je ook afvragen of dat altijd zo zal blijven. De ontwikkelingen staan niet stil. Hoe ver is de dag dat het vernietigend vermogen van Israëls vijanden toereikend is om het land echt in gevaar te brengen? Dan hoef je nog niet eens aan de inzet van kernwapens te denken.

Het laat zich dan ook verstaan dat Joodse leiders zich grote zorgen maken. Neem nu die antiracismetop. De aardbol bloedt uit duizend wonden, het onrecht zegeviert op velerlei plekken in de wereld, legio zijn de dictaturen, talloos de landen die bevolkingsgroepen onderdrukken, maar tegen wie wil het forum der naties zich richten? Alleen en uitsluitend tegen Israël.

In een somber moment denk ik wel eens: de wereldgeschiedenis is in deze regio begonnen, zou ze er wellicht ook eindigen? En zien we daar nu de contouren van? Het is toch wel heel frappant dat het aantal gewapende conflicten op de wereld niet op de vingers van twee handen is te tellen, maar dat het wel lijkt alsof er alleen in het Midden-Oosten een probleem is. Ook zijn alle groten der aarde er op de een of andere manier bij betrokken en allemaal bijten of beten ze zich de tanden erop stuk. Of ze nu Clinton, Blair, Carter of Sarkozy heten.

Het doemscenario waar ik zojuist op doelde, laat zich wel ongeveer voorspellen. Israël wordt op zeker moment in het nauw gedreven en grijpt als laatste middel naar het kernwapen. Dat het daarover beschikt, zal niemand betwijfelen. De reactie van Iran laat zich raden. Dat land heeft nu weliswaar nog geen kernwapenarsenaal, maar dat is een kwestie van tijd. Enkele jaren, denken deskundigen. Omdat de wereldeconomie direct in gevaar komt vanwege de stagnerende olieleveranties bemoeit alles en iedereen zich met dit slagveld. Hoe deze botsende machten en krachten zich militair vertalen, gaat ieder inbeeldings­vermogen te boven, maar het staat buiten kijf dat zich de grootste verschrikkingen zullen voordoen.

Ongetwijfeld zullen er mensen opstaan die aan de hand van Bijbel­teksten denken te kunnen onderbouwen dat een dergelijke apocalyps is voorzegd. Ik zeg niet dat ze bij voorbaat ongelijk hebben. Wel weet ik dat er geen concrete blauwdruk van de toekomst voorhanden is, ook niet in de Schrift. Dus hoop ik maar dat er een tijd komt dat we met z’n allen kunnen vaststellen dat genoemde voorstelling van zaken veel te pessimistisch was, dat zich het geschetste scenario in de verste verte niet heeft voltrokken en dat het het Joodse volk door zijn omgeving wordt gegund om nog heel lang in vrede te leven. Nogmaals: ik hoop het. Maar om nu te zeggen dat ik er zo zeker van ben, nee dat kan ik niet zeggen.