Stichting HCR is na 15 jaar kinderbox uit
De stichting Hulpverlening Christenen in Roemenië (HCR) richt zich met een verjongd bestuur op verdergaande professionalisering van het werk. Bestuursvoorzitter Pleun Eikelboom en secretaris Dammis Vroegindeweij zijn de komende en de gaande generatie. „De stichting is nu na vijftien jaar in de puberteit en moet de kinderbox uit. Dat vergt een nieuwe aanpak.”
De stichting HCR werd in 1994 opgericht, een jaar later gevolgd door de stichting Betania als zelfstandige Roemeense rechtspersoon. Het echtpaar André en Evelyne Muit zou voor drie jaar naar Bacau trekken. Ze wonen er nog steeds en zijn gesetteld, volop actief met vele werkzaamheden. Betania heeft een begroting van bijna 1 miljoen en heeft zeventig medewerkers in dienst.Vroegindeweij: „André is er met name in geslaagd om contacten met de Roemeense overheid op te bouwen. Momenteel komt via de overheid de helft van de begroting binnen. Maar er is nog veel werk te doen. De armoede is groter dan vijftien jaar geleden. De kloof tussen rijk en arm is alleen maar verscherpt. Het is zelfs zo dat men soms weer terugverlangt naar de tijd van Ceausescu, want toen was er voor iedereen evenveel, zegt men.”
Naast André Muit als fulltimewerker en directeur verzorgt evangelist Rosca Luigi de geestelijke toerusting rond het hulpverleningswerk. Evelyne Muit heeft samen met hem een kinderclub opgezet waar nu elke week op zaterdagmiddag bijna 100 kinderen komen.
Projecten
Vanaf het begin heeft Betania een constructieve samenwerking gehad met de lokale overheden. Sinds 2005 ontvangt het een co-financiering voor de projecten dagverblijf Betania (kinderen met lichamelijke en verstandelijke handicap), dagverblijf de Dolfijn (voor kinderen met autisme), centrum de Tulp (noodopvang voor misbruikte en verwaarloosde kinderen) en een centrum voor integratie van jongeren (kamertraining).
Vroegindeweij ziet steeds meer het besef doordringen dat projecten zelfvoorzienend moeten worden. Maar dat eist een lange weg van bewustwording. Eikelboom: „Met dit werk kun je nooit grote successen behalen. Het gaat vooral om die ene die je binnen de boot kunt houden, waarbij het altijd jammer is dat je zo veel anderen niet kunt bereiken.”
Crisis
De financiële crisis laat de HCR niet ongemoeid. Het aantal sponsors is sinds vorig jaar teruggelopen. „Een belangrijke taak voor de toekomst is de financiën uit te bouwen en meer structuur te brengen in de vaste inkomsten”, zegt Eikelboom, die sinds 12 februari dit jaar bestuurslid en sinds 2 maart voorzitter is.
Vroegindeweij is reeds lang tijd het gezicht van HCR. Al voor de oprichting kwam hij regelmatig in (destijds communistische) Oost-Europese landen om Bijbelse literatuur en eten te smokkelen. De HCR is zijn kindje geworden. „Ik ben vanaf het begin emotioneel bij het werk betrokken. Kinderen in Roemenië noemen mij ”ome Dammis”, wat gemakkelijker uit te spreken is dan Vroegindeweij.”
Omdat hij dit jaar 70 wordt, is hij volgens de statuten verplicht om af te treden. „Maar afgezien daarvan vind ik het niet goed om al te lang het gezicht van de stichting te bepalen. Ik hoop nog wel aan de zijlijn het nodige te betekenen in het verzorgen van presentaties.”
De nieuwe voorzitter Eikelboom is werkzaam in de gezondheidszorg. Zijn broer Arie zit ook in het bestuur. Pleun Eikelboom volgt dr. R. Seldenrijk als voorzitter op. Nieuw bestuurslid is Gerda de Pater, die ook in de zorg werkt.
Eikelboom: „Ik ben zelf zorgbestuurder, Gerda is als lid van de raad van het bestuur van Siloah ook zorginhoudelijk deskundig. Dat vult elkaar mooi aan in het werk van de HCR. We moeten het de komende tijd met minder financiën doen, terwijl het werk net zo goed of nog beter moet. Dat is de uitdaging.”
Fondsenwerving
Het eerste doel van HCR voor de komende tijd is fondsenwerving en het zoeken van een brede bedding van de werkgroepen in Nederland. Eikelboom: „Betania is een kleine stichting met veel activiteiten en medewerkers. Misschien moeten we meer inzetten op samenwerking. Dat vergt het optimaliseren van de bedrijfsvoering. Vorig jaar hebben we de begroting ternauwernood gehaald. Dat is een harde boodschap bij je aantreden, maar het is wel de realiteit.”
Het bestuur bestaat alleen uit mensen met een gewone baan, aldus Eikelboom. „De taak is om meer nieuwe mensen te motiveren om het werk van de HCR te doen. HCR doet veel, maar kan niet alles voor de bevolking doen. Dat vergt beperking en toespitsing van het werk. We ontwikkelen ons vanuit de pioniersfase naar een goed gestructureerde professionele organisatie.”
