Dient de Heere met vreze en verheugt u met beving. Dit is de vermaning van de psalmist in Psalm 2:11. Hij wil daarmee te kennen geven dat de kinderlijke vreze en de zorgvuldigheid om zalig te worden noodzakelijk met de dienst van God moeten gepaard gaan. Iemand kan de broosheid van het menselijke leven overwegen en wat een kleine tussenruimte er is tussen het leven en de dood. Ook, hoe gemakkelijk de mens, die op de rand van de eeuwigheid staat, gebracht kan worden op die plaats. Die mens zal dag en nacht overdenken hoe hij God behoorlijk mocht dienen.Wat is het werk van de stervende anders dan om zijn zaligheid uit te werken in vreze en beven? Spreek eens met een stervende, of met een misdadiger die de doodstraf staat te ontvangen over eer, rijkdom en wellusten, hij zal u niet voor onzinnig houden. Zeg hem integendeel wat hij doen moet, opdat hij voor eeuwig zalig mag worden en hij zal u voor verstandig houden.

Is het dan niet ten hoogste te beklagen dat wij de dienst van God en het werk van ons eeuwig heil zo onverschillig en nalatig behandelen?

Coenraad Mel, predikant te Herszfeld

(”Woord op zijn tijd”, 1730)