De gevolgen van pesten zijn aanzienlijk. Nogal wat kinderen en volwassenen kampen met psychische problemen die hun oorzaak vinden in pesterijen, soms van jaren terug. Vaak zijn pesters zelf ook gepest. Ze zijn dader én slachtoffer. Dat maakt de behandeling van pesters gecompliceerd.Pesten komt veel voor op scholen. Elke klas telt gemiddeld zes tot acht kinderen die wel eens het slacht­offer zijn. Opmerkelijk dat kinderen in het basisonderwijs twee keer zo veel pesten als in het voortgezet onderwijs. Niet alleen op scholen wordt gepest, maar ook in de buurt en op de (jeugd)vereniging. Een nieuw pest­medium is internet. Op Hyves en andere profielsites worden jongeren uitgescholden, vernederd en bedreigd. Ook het mobieltje wordt in toenemende mate voor pesten gebruikt.

In het onderwijs krijgt de bestrijding van pesten al jaren aandacht. Er worden campagnes gevoerd om het probleem uit de taboesfeer te halen, er wordt wetenschappelijk onderzoek naar pesten en de gevolgen ervan gedaan, er is lesmateriaal over het onderwerp beschikbaar en scholen kunnen zelfs het predikaat ”pestvrij” behalen. Hoe zoiets te meten valt, is natuurlijk de vraag, maar de bedoeling is duidelijk: de school verplicht zich er alles aan te doen om pesten tegen te gaan. Eigenlijk moet dat vanzelfsprekend zijn. Als kinderen zich zelfs op school niet veilig voelen, is er iets ernstigs aan de hand.

In de strijd tegen pesten komt de rooms-katholieke oudervereniging NKO met een opmerkelijk initiatief: de zogenoemde verwendag. Op 6 juni zijn jongeren van 10 tot 14 jaar die gepest worden welkom in Deventer, om met lotgenoten over hun probleem te praten. Ze krijgen workshops aangeboden om hun zelfvertrouwen en weerbaarheid te vergroten. Ouders kunnen een training volgen om hun kind te helpen.

Uit onderzoek is bekend dat pesters niet zelden onzekere types zijn die hun eigen gebrek aan zelfvertrouwen proberen te camoufleren door anderen te pesten. Wie pest, krijgt altijd medestanders, leert de praktijk. Sommigen vinden het stoer om zich bij de pester aan te sluiten, anderen doen dat uit angst anders zelf het slacht­offer te worden. Dat betekent dat pesten, zeker onder kinderen, vaak een gecompliceerd groepsprobleem is.

Het ergste dat in zo’n situatie kan gebeuren, is dat iedereen erover zwijgt en het probleem negeert door discreet de andere kant uit te kijken. Die houding is de beste garantie dat het pesten alleen maar erger wordt. Daarom is het belangrijk bij de bestrijding ervan dat omstanders –of dat nu ouders, leerkrachten of collega’s zijn– de dader durven aanspreken op zijn of haar ontoelaatbare gedrag. De impact van pesten is te groot om er laconiek aan voorbij te gaan.