Suzanne is een van de acht Apeldoornse meisjes die op Koninginnedag een van de prinsessen een bloemetje mogen aanbieden. Voor zeven van hen staat nog niet vast aan wie, voor Suzanne al wel: aan Máxima.Zeven jaar geleden, twee weken na haar geboorte, ontmoette het meisje de prinses namelijk ook al. De omstandigheden waren toen alleen heel anders. Veel te vroeg geboren en nog geen kilo zwaar lag Suzanne in de handen van Máxima. Suzanne: „Ik heb haar dus al gezien. Maar dat kan ik me niet meer herinneren, hoor!”

Máxima, die in 2001 bezig was met bezoekjes aan de Nederlandse provincies, was 2 oktober dat jaar op de afdeling neonatologie van de Isala klinieken in Zwolle. Daar mocht ze de tien weken te vroeg geboren Suzanne vasthouden.

Foto’s van het tweetal stonden in bijna alle kranten in Nederland. En niet alleen in ons eigen land, maar ook in thuisland van Máxima, Argentinië. Suzanne: „De juf heeft net in de klas nog laten zien hoe ver weg dat eigenlijk is.”

Suzanne heeft zaterdag voor de gelegenheid jurkjes gepast bij de kleermaker. „Hij zat wel wat krap, maar ze gaan een nieuwe maken.”

De meisjes, die een bloemetje geven, krijgen allemaal hetzelfde aan: een oranje satijnen jurkje met tule, pofmouwtjes en een hoge taille.

De feestelijkheden op Koninginnedag beginnen voor de kinderen in het stadhuis van Apeldoorn. „We doen daar onze oranje jurken aan. En vanaf het stadhuis gaan we naar de plaats waar we de bloemen geven. Papa en mama mogen dan niet mee”, zo weet Suzanne.

„Ik denk dat ik Máxima ga zeggen dat ik haar een heel aardige prinses vind”, mijmert ze. „Maar misschien verzin ik op het laatste moment pas wat ik ga zeggen.”

Suzanne vindt het allemaal wel erg spannend. „Ik durf het wel. Anders zou ik er geen zin in hebben. Voor mijn gevoel duurt het alleen nog heel lang.”

Het meisje vindt al de aandacht uit de media maar niks. „Hoe meer aandacht ik krijg, hoe verlegener ik wordt. Maar het is toch ook bijzonder, bijna niemand wordt na de geboorte door Máxima vastgehouden.”