Veel zal een land als Nederland daarbij niet kunnen doen. Het is al mooi als het huishoudboekje van de staat niet al te veel in het ongerede raakt en de werkloosheid niet al te veel oploopt. Verder kan een regering van een klein en open land niet gaan. De echte maatregelen komen uit de grote landen, waarbij de Verenigde Staten voorop gaan.Ondertussen worden we wekelijks verrast met opiniepeilingen die vertellen wat er zou gebeuren als vandaag verkiezingen zouden worden gehouden. Vooral Maurice de Hond weet de aandacht van schrijvend en opiniërend Nederland te trekken.

Opvallend is dat de Partij voor de Vrijheid (PVV) van Wilders in de peilingen inmiddels de grootste partij is. Als vandaag verkiezingen zouden worden gehouden, krijgt de PVV ruim 30 Kamerzetels. Dat is niet gering. Nog opvallender is dat Wilders zijn winst uit de volle breedte van de samenleving haalt. En dat voor een Kamerlid dat enkele jaren geleden uit de VVD werd gezet.

Uiteraard gaat het hier slechts om peilingen. Bovendien is de methode die De Hond gebruikt voor kritiek vatbaar. Er zit echter wel een kern van waarheid in dit soort peilingen. In het verleden is dat wel gebleken. De Hond is één van de weinigen geweest die de opgang van Pim Fortuyn voorzag. Er is dus wel reden om zijn berekeningen serieus te nemen.

Toch vind ik die focus op Wilders wat merkwaardig. De prognoses van De Hond gaan over meer dingen dan de PVV. Iets wat bijvoorbeeld ook heel duidelijk uit de recente peilingen naar voren komt, is de verdere teruggang van de christelijke partijen. Wanneer we de cijfers van De Hond bekijken, dan blijkt dat de christelijke partijen nog maar 20 tot 25 procent van de stemmen krijgen. Het aantal Kamerzetels voor deze partijen loopt inmiddels zo ver terug dat bijvoorbeeld grondwetsherzieningen –denk aan artikel 23 over het onderwijs!– niet eens meer tegen zijn te houden.

Randverschijnsel

De antithese, de gedachte dat er politiek een tegenstelling is tussen christelijke en niet-christelijke partijen, is feitelijk bijna geschiedenis geworden. Het is een tegenstelling die er wel is, maar ze legt getalsmatig weinig gewicht meer in de schaal. De voluit christelijke partijen zijn langzamerhand een soort randverschijnsel geworden in de Nederlandse samenleving. En meer en meer blijkt dat de paarse tijd van enkele jaren geleden zich zo weer kan herhalen. Misschien komt er een tijd dat we met weemoed in herinnering brengen dat middels de huidige inbreng van de CU in het regeerbeleid er af en toe over aangelegen zaken kon worden gepraat. De tijd kan wel eens niet zo ver weg zijn dat invloed vanuit christelijke beginselen helemaal tot het verleden behoort. Hooguit blijft er nog een wat getuigende rol voor christenpolitici over. En dat is het dan wel zo ongeveer. De cijfers uit de peilingen spreken boekdelen.

Waar gaat het in dit land naartoe? De stembus dicteert de verhoudingen in de Tweede Kamer. Wilders wordt groot, maar niet groot genoeg om werkelijk invloed te kunnen uitoefenen. De christelijke partijen schrompelen weg. Wat blijft er dan over? De cijfers geven ook daarover wel een signaal. Het blijkt dat de seculiere, linkse en liberale partijen stapje voor stapje naar een meerderheid bewegen. In de laatste peiling zaten ze op 71 zetels, de Partij voor de Dieren meegerekend. Nog een kleine verschuiving en er ontstaat zomaar een seculiere links-liberale meerderheid.

Seculier, omdat deze meerderheid niets met christelijke wortels en waarden van doen wil hebben. Links, omdat die partijen alle heil en voorspoed van een overheid verwachten. Liberaal, omdat normen en waarden puur hedonistisch worden ingevuld.

In de Verenigde Staten kunnen we sinds de komst van Obama de contouren waarnemen van de praktische uitwerking van dergelijk beleid. De bijna linkse meerderheid in Nederland zou na de komende verkiezingen best iets dergelijks in Nederland in gang kunnen zetten.

Prik

Dat worden dan andere tijden dan we in Nederland gewend zijn. De verzuiling is dan echt voorbij. Wellicht moeten we ons dan over meer zaken opwinden, dan de prik die minderjarige kinderen inmiddels aangeboden krijgen en waarbij de ouders geen enkele zeggenschap meer toekomt of hun dochter zo’n prik ontvangt. Was het ooit niet minister Borst die voorstelde dat minderjarige kinderen, in bepaalde omstandigheden, zelf moesten kunnen kiezen voor euthanasie?

En zo zijn er nog meer linkse stokpaardjes te bedenken. Laten we hopen dat peilingen geen werkelijkheid worden. Ondertussen zou christelijk Nederland wat aan heroriëntatie kunnen doen. Wat is het antwoord als de niet-christelijke overheid steeds verder achter onze voordeur komt en als de zuilen echt verleden tijd zijn? Wat is het antwoord als de secularisatie werkelijk door gezinnen, scholen en maatschappelijke verbanden giert?

Ik heb er nog weinig over gehoord. Maar wellicht zie ik het verkeerd. Ik hoop het.

De auteur is predikant van de gereformeerde gemeente in Amersfoort. Reageren aan scribent? goedbekeken@refdag.nl.