Positie protestanten in Cuba verslechtert
De positie van protestanten is „beslist niet verbeterd”, al zou dat uit eerdere berichtgeving wel kunnen worden afgeleid, vindt J. Haeser, Cubacoördinator van de Spaanse Evangelische Zending (SEZ).
Haeser reageert op het bericht van de rooms-katholieke hulporganisatie Kerk in Nood, eerder deze week, waarin deze aangaf te hopen op een keer ten goede van de Cubaanse overheid. De overheid gaf groen licht om enkele rooms-katholieke kerken in de hoofdstad Havana op te knappen.Dit lijkt een verruiming van het overheidsbeleid, maar is slechts cosmetisch, meent de Cubacoördinator. „Ik denk dat het de regering gaat om haar eigen agenda. In Havana komen veel toeristen. Maar in Santiago de Cuba, in het oosten van het eiland, wordt niets gedaan voor kerken, ook niet voor de rooms-katholieke.”
Dat protestanten op het Caraïbische eiland minder vrijheid hebben, wijt hij aan het overheidsbeleid, dat erop gericht is heldere lijnen uit te zetten.
Iedere Cubaan mag formeel de godsdienst aanhangen die hij wil, aldus Haeser. Maar kerkgroei wordt ingeperkt. „Recent was ik in Cuba en hoorde ik van christenen dat de regels zijn aangescherpt.” Zo worden bouwvergunningen voor nieuwbouw of uitbreiding van kerken niet verleend.
Het aantal christenen in Cuba groeit. „Orkanen hebben veel schade veroorzaakt. Mensen zijn daarom omhoog gaan kijken naar de Heere. Kerken evangeliseren, en groeien weer. De kerken of woningen waarin diensten worden belegd, puilen uit.”
Haeser heeft contact met zo’n 450 predikanten in Cuba uit verschillende denominaties. „Er is weinig onderwijs. Onze reformatorische boodschap heeft ook kans onder andersdenkenden. Voorbeelden zijn er te over. Ik ken pinksterpredikanten die in Calvijn studeren met de liefde van hun hart.”
Ook onder de bevolking treft Haeser „grote honger naar het Woord aan. Al durven mensen niet veel te zeggen, uit angst voor verklikkerij.” De Spaanse Evangelische Zending richt zich op het verspreiden van het Evangelie in Spaanstalige landen. Sinds haar oprichting in 1952 ging dat voornamelijk om hulp aan protestanten in Spanje. Zij werden tijdens het regime van dictator Franco nauwelijks getolereerd. Vanaf het begin van de jaren 1990 is de hulp uitgebreid naar Cuba en landen in Latijns-Amerika. De stichting ondersteunt plaatselijke protestantse voorgangers door onder meer cursussen te geven en Bijbels en theologische lectuur te verzenden.
Van de 11 miljoen Cubanen is officieel 1 procent christen. Haeser schat het vanwege de verborgen positie van christenen op minstens 3 procent.
