Deze wet schrijft ons onze plicht voor, maar ook belooft hij ons loon, onder de voorwaarde van een volmaakte gehoorzaamheid, en hij dreigt ons met een eeuwige dood. Die geldt elke overtreder. De wet in deze zin beschouwd is het aan welke de apostel zegt gestorven te zijn.Wanneer van iemand gezegd wordt aan de wet gestorven te zijn, dan veronderstelt dit dat hij voordien levend was. Wanneer de apostel zegt „ik ben door de wet gestorven”, bedoelt hij daarmee dat hij eertijds der wet leefde.

De dood is een missen van het leven. Niemand kan daarom zeggen aan de wet gestorven te zijn, tenzij hij tevoren daarvan geleefd heeft. Voor de wedergeboorte zijn alle mensen der wet levend. Zij verwachten Gods gunst en het eeuwige leven en dat is gebouwd op hun gehoorzaamheid aan de wet.

Dit is de grond van alle onbekeerde mensen. Dit is de weg die de natuur ons aanwijst en die met ons hoogmoedig hart overeenkomt, daar de mens oorspronkelijk geschapen was om onder een werkverbond te leven en met vermogens begaafd was om in ware heiligheid te volharden en in die staat gelukkig te zijn.

Abraham Booth,predikant te Londen

(”De verloochening van eigen gerechtigheid”, 1775)