Er zijn mensen die menen dat het niet noodzakelijk is hun ellende te gevoelen voor de toepassing van het geneesmiddel, dat is: voor de vereniging met Christus. Zij zeggen: Waar gevoel is, daar is leven, en waar leven is, daar is Christus. Hierom willen ze in deze dagen niet eerst de wet prediken, maar eerst het Evangelie.Wat betreft het prediken van het Evangelie voorafgaand aan de wet, om onze ellende aan te tonen, zeg ik het volgende: Het is waar, op het Evangelie zien is het voornaamste einde, nochtans moet u de middelen gebruiken eer u het doel kunt bereiken. Die middelen zijn de verkondiging van de wet en de rampzalige staat van de zondaar in het verachten van het Evangelie. Het doel en de middelen zijn altijd goede vrienden geweest. Ja, u moet ze samen gebruiken en u kunt ze niet scheiden zonder gevaar.

Ik heb gemerkt dat de apostelen deze manier altijd hebben aangehouden. Paulus toonde eerst aan de Joden en de heidenen dat ze onder de zonden waren, eer hij hun de leer opende van de rechtvaardigmaking door het geloof in Christus. Ook heb ik waargenomen dat er nooit zo’n klaar en naakt bewijs van de ellende van de mens gegeven is als door Christus en Zijn apostelen. Ik lees in Mozes noch in een van de profeten zulke duidelijke uitdrukkingen van onze ellendestaat als in het Nieuwe Testament.

Thomas Sheppard, predikant te Cambridge (Engeland) (De gezonde gelovige, 1683)