Waarvandaan komt het dat het woord van de prediking bij veel mensen geen nut doet? Omdat ze niet erkennen de liefde van hun leraren en hun vaderlijke bekommering over hen tot hun bestwil, vooral wanneer zij hen persoonlijk aanspreken en hun zonden bestraffen. Dan twisten zij met hen, omdat zij menen dat het niet voor hen is.Zij willen niet erkennen dat het alleen liefde is van de leraar dat hij hen bestraft tot verbetering van hun leven. Dat zij met David zeggen: „De rechtvaardige sla mij, het zal weldadigheid zijn; en hij bestraffe mij, het zal olie des hoofds zijn.” (Psalm 141:5). Zij moeten erkennen en rechtvaardigen dat hun leraren die hen bestraffen, dit uit liefde doen. Want zij zullen wensen dat die leraars nog voorbidding zullen doen bij God. Deze voorbidding verzochten de Israëlieten bij Samuël en zeiden: Bid voor uw knechten den HEERE uw God, dat wij niet sterven (…), dat wij voor ons een koning begeerd hebben.” (1 Samuël 12:19).

Velen in onze dagen geven geen acht op wat de leraren bidden voor het behoud van hun ziel, behalve dan als de dood komt. Dan moet de leraar komen om enige voorbidding te doen, opdat zij door hun dienst enige troost mochten ontvangen. Doch veelal is het dan te laat.

Theodorus Wiyckenburgius,predikant te Haarlem

(”Vijf en vijftig predikatiën”, 1658)