De beloften van God lenen zich niet om direct te worden gebruikt in politieke strijdpunten. De beloften gaan het volk van Israël aan, want „aangaande de verkiezing zijn zij beminden, om der vaderen wil” (Romeinen 11:28). Maar kun je stellen dat deze belofte ook het staatkundige Israël aangaat? Wat theologisch voor ons waarheid is, namelijk dat God Zijn volk niet verstoten heeft, hoeft niet logischerwijs tot gevolg te hebben dat wij met deze ogen naar internationale betrekkingen en vredesonderhandelingen moeten kijken.Wij waarderen de open brief die wij van jullie ontvingen. Graag gaan wij het gesprek met Isreality –de jongerenorganisatie van Christenen voor Israël– aan. Ons manifest ”Op weg naar vrede” is een positiebepaling en bedoeld om het debat aan te gaan.

Desondanks vinden wij het jammer dat slechts één aspect van het manifest belicht wordt, namelijk dat wij geen Bijbelse argumentatie geven over ons standpunt over Jeruzalem. In ons manifest schrijven we daarover het volgende: „Het van achter ons bureau beslissen hoe een stad ver van ons weg zich moet indelen, is niet verstandig. Ons past bescheidenheid. Het is niet on-Bijbels om Jeruzalem geografisch te verdelen. Het doet niets af aan Gods beloften.” Wij geven een politieke positiebepaling over Israël. Uiteraard is dit, zoals verwoord in het manifest, vanuit een hartelijke verbondenheid met Israël.

In ons manifest doen we de oproep duidelijke lagen te onderscheiden in de discussie over Israël. ”Israël” kan heel erg veel verschillende dingen betekenen. Het komt er dus op neer dat we zuiver definiëren. We kunnen het Jodendom en het Joodse volk niet op één lijn stellen met de staat Israël of de samenleving van dat land. De Israëlische samenleving is niet homogeen en de politiek is voor een groot deel seculier.

In ons manifest hebben we het over Israël als staat. Het opsommen van Bijbelteksten brengt ons hierin niet verder, want het is de vraag of je deze zo kunt overzetten naar de staat –welke identiteit heeft die?– als het land voor het natuurlijke zaad van Abraham bedoeld is? Wellicht markeert dit een belangrijk verschil in het denken van Isreality en de SGP-jongeren. Wij zoeken naar aardse vrede voor een moegestreden samenleving, uit naastenliefde. Daar zijn we een politieke jongerenorganisatie voor.

Oplossingen

In ons ideaal gaan wij, net als onze moederpartij, uit van de zogenaamde ”tweestatenoplossing” met Jeruzalem als ”ongedeelde hoofdstad van Israël”. Maar politiek bedrijven betekent vooral samen zoeken naar oplossingen. Het is ook niet voor niets dat de Toelichting op het Program van Beginselen van de SGP spreekt van een zekere ”nuchterheid” in de uitleg van het artikel over Israël. Politici zijn er voor oplossingen en –we vinden het jammer dat we dit moeten zeggen– die treffen we in de open brief van Isreality niet aan.

Onze mogelijke oplossingsrichtingen staan in zeven aanbevelingen in ons manifest. Zij getuigen niet van krampachtigheid, maar van eerlijkheid, nuchterheid en bescheidenheid.

We roepen op tot eerlijke media, tot een felle aanpak van antisemitisme en het belangrijkste: een beter leven voor Jood en Palestijn. De tweestaten-oplossing zou mogelijk moeten zijn. Hiervoor stellen we alleen wel harde, duidelijke eisen: democratie en een einde aan alle terroristische acties. Veiligheid voorop.

Als we eerlijk naar de staat Israël kijken, kunnen we niet juichen over wat we nu zien. Net als onze samenleving keert de Israëlische zich van God en Zijn dienst af. Bovendien wil het orthodoxe Jodendom niet weten van de enige Naam Die onder de hemel gegeven is waardoor wij moeten zalig worden. Christenen hebben het daarom niet gemakkelijk in Israël.

Diplomatie

Wij willen, net als veel Israëli’s en Palestijnen, vrede zodat een normaal burgerlijk en maatschappelijk leven mogelijk is. Hiervoor is diplomatie nodig. De status-quo is dat een deel van Oost-Jeruzalem –niet de Oude Stad– Palestijns is. Als Israëli’s zelf bereid zijn Palestijnen de regie te geven in een deel van Oost-Jeruzalem, wie zijn wij dan om dit anders te willen?

Dit is politiek. De beloften van God gaan daar eindeloos bovenuit. In Zijn eeuwige raad ligt al opgesloten wat er van het Joodse volk worden zal. Hoe? We weten het niet. Wat we wel weten schrijft Paulus in Romeinen 11 en hij eindigt met een jubel: „O diepte des rijkdoms, beide der wijsheid en der kennis Gods! Hoe ondoorzoekelijk zijn Zijn oordelen, en onnaspeurlijk Zijn wegen!” Wie zal dan geen verwachting hebben voor dit volk?

De auteurs zijn respectievelijk voorzitter en jeugdwerkadviseur van de SGP-jongeren.