Volgens hem is het in de Irak–kwestie van cruciaal belang dat betrokkenen een opkomstplicht hebben en onder ede gehoord worden. De Rooi verwijst naar soortgelijke Irak–commissies in Groot–Brittannië en van het Europees Parlement in Brussel.Daar hebben deze experimenten gefaald omdat ze deze bevoegdheden ook ontbeerden, net als de commissie–Davids nu, stelt De Rooi. Hij legde alle buitenlandse onderzoeken tot nu toe naast elkaar legde en analyseerde.

Volgens hem is een parlementaire enquête de enige manier om zoveel mogelijk informatie boven water te krijgen. De Rooi betreurt het dat daarvoor geen meerderheid is in de Tweede Kamer.

Verder wijst hij erop dat Balkenende het besluit van de commissie wel erg snel heeft genomen. „Ik denk dat de commissieleden te goeder trouw zijn, maar ze weten vast niets van het complexe Irak–dossier af", aldus De Rooi. Hij pleit ervoor dat iemand van de burgerbeweging in de commissie plaatsneemt.

Hoewel Openheid over Irak geen stichting is, kent het wel een soort dagelijks bestuur waarin volgens De Rooi twaalf mensen zitten. Verder zijn er honderden mensen betrokken bij de club. Eerder overhandigde ze 140.000 handtekeningen aan de Eerste Kamer om steun betuigen voor een Irak–onderzoek.