Een emotionele siddering in de menigte

Vooral voor de nakomelingen van de slaven, die in grote aantallen naar Washington zijn gekomen. „Free at last” –eindelijk vrij– roept Penny Diouf op de Mall, waar ooit Martin Luther King zijn toekomstbeeld van een verenigd Amerika ontvouwde. Ontroering, verbondenheid, enthousiasme en vlagvertoon als om twaalf uur precies Obama zijn hand op dezelfde Bijbel legt als zijn grote voorbeeld en voorganger Abraham Lincoln 147 jaar geleden. Obama is de 44e president van de Verenigde Staten.

„Ik voel een drumbeat in mijn hart.” Penny uit North Carolina zit aan de voet van het Washingtonmonument en laat het moment op zich inwerken. „We moeten er nu samen onze schouders onder zetten”, lacht ze breeduit.

Rosalyn Littlejohn is ’s ochtends vanuit Chicago gevlogen om erbij te kunnen zijn. Ze staat op haar tenen, de videocamera hoog in de lucht om een glimp op te kunnen vangen van de gebeurtenissen. Het is alsof ze net de zegen heeft gekregen, zegt ze, terwijl ze alweer aanstalten maakt om het vliegtuig naar huis te halen: „Barack staat voor het beste van Amerika.”

Voor het eerst in de inaugurele geschiedenis van Amerika staan er grote schermen op de nationale Mall, het gebied tussen het Capitool en het Lincolnmonument – een kilometerslange strook die op deze 20e januari 2009 volledig is gevuld met mensen. In zo direct mogelijke nabijheid van Obama zijn ze getuige van diens historische inhuldiging. De geluidsinstallatie laat het af en toe afweten, maar het deert de mensen niet. Een klein radiootje biedt uitkomst.

Ze willen erbij zijn en gelukkig blijven flarden van de toespraak hangen: „We strekken een hand uit naar diegenen die bereid zijn hun vuist te openen”, horen ze Obama zeggen. Volgens Nina Reznick uit New York is dat waar het land naartoe moet: „meer praten en meer aanpassen.”

Opperrechter John Roberts mocht als eerste de nieuwe president feliciteren. „Gelukgewenst, meneer de president.” De menigte juichte. Er klonk trompetgeschal.

Scheidend president George Bush en vicepresident Dick Cheney kregen een aanzienlijk minder warm welkom toen zij vanuit het Capitool het inauguratieplatform betraden. Er was veel boegeroep en er werden leuzen gescandeerd.

De menigte doorstond urenlang temperaturen onder nul. Kaarthouders moesten tal van veiligheidscontroles passeren voordat zij de hun toegewezen plek bereikten.

Obama is de eerste zwarte president in de Amerikaanse geschiedenis, wat voor velen de plechtigheid een extra persoonlijke dimensie verleende. De inauguratie illustreerde het einde van de rassentegenstellingen en was als zodanig een historische mijlpaal voor allen.

„Ik ben de hele morgen al emotioneel en denk aan mijn grootmoeder en de helden op wiens schouders wij staan”, zei de 34-jarige Lyshundria Houston uit Memphis, Tennessee. „Zij zouden zo trots zijn”, zei Houston, die zwart is. Memphis is de stad waar Martin Luther King Jr. werd vermoord.

Bij het Capitool was de sprekershoek door kogelvrij glas afgeschermd. Oud-wereldkampioen boksen Muhammad Ali nam plaats op het toneel, net als de filmacteur John Cusack en regisseur Steven Spielberg. Senator Edward Kennedy werd met luid gejuich begroet toen hij het V-teken maakte.

Het hoofd van de brandweer zei dat veel mensen klaagden over de kou. Enkele tientallen moesten worden opgenomen.

„Mijn handen zijn steenkoud en ik kan mijn tenen niet voelen”, zei de 57-jarige Shelton Iddeen uit North Carolina. Hij was om 16.00 uur gearriveerd en hurkte tegen een ambulance om warm te worden. Hij zei bezorgd te zijn over bejaarden en jongeren. „Ik heb hier veel mensen gezien die werkelijk lijden.”

Anderen toonden zich onbezorgd. Faodat Idowu uit Lagos, in Nigeria, had kaartjes maar kon op vijf punten niet door de controle komen. Zij belandde uiteindelijk in een tunnel onder een autoweg. Op haar jas droeg zij een tekst met ”Afrikanen voor Obama”.

Een emotionele siddering in de menigte

Buitenland

RD.nl in uw mailbox?