Dat zei ds. M. Karens, predikant te Werkendam, Vrijdagavond tijdens de winterconferentie voor studerenden, die georganiseerd was door het deputaatschap voor studerenden van de Gereformeerde Gemeenten. De goedbezochte conferentie werd gehouden in het gebouw van de Driestar in Gouda.Het thema was ”De praktijk van de heiligmaking”. Voor dit thema is gekozen, zei deputaat L. N. Rottier in zijn openingswoord, omdat het een belangrijk gereformeerd thema is en omdat het actueel is.

Heiligmaking is, aldus ds. Karens, het werk van de Heilige Geest in een mens van het moment van de wedergeboorte tot het sterven, waardoor iemand vrucht draagt. „Het is geen streven maar een sterven, namelijk aan de zonde. Heiligmaking is iets anders dan werkheiligheid die ontspruit aan de mens.”

De predikant haalde Calvijn aan, die stelde dat de hoofdsom van het christelijk leven zelfverloochening is. De reformator van Genève schreef dat de verachting van het aardse leven een voorwaarde is voor de overdenking van het toekomende leven. „Niemand heeft vorderingen gemaakt in heiligmaking dan degene die de dag des doods met vreugde verwacht.” Een christen is daarmee, aldus ds. Karens, zowel een pelgrim die op weg is naar een beter leven, als een wachtpost die iets te doen heeft op deze wereld.

De Nadere Reformatie heeft veel aandacht besteed aan de heiligmaking. Ds. Karens noemde Willem Teellinck, die onder meer wees op de heiliging van Gods dag, de grote waarde van de huisgodsdienst, het kruisdragen en het grote belang van soberheid en matigheid. „Soberheid is een toetssteen. Een materialistisch leven is vaak een blokkade voor de omgang met de Heere.”

De predikant noemde twee klippen. Bij de ene klip gaat het erom dat heiligmaking niet nodig is. Deze christenen leven in vrijheid, omdat Christus de straf gedragen heeft en alles volbracht heeft. De wet is voor hen niet nodig. Ds. Karens adviseerde hen om Psalm 119 goed te lezen.

Bij de andere klip gaat het om het tegengestelde, namelijk perfectionisme. Christenen die zo leven, denken volmaakt te kunnen worden. Ze vormen een bedreiging voor de kerk, zei ds. Karens. „Het gedachtegoed is niet alleen te vinden bij pinkstergroepen en evangelische gemeenten. Door activiteiten van de stichting HeartCry komen die ideeën de gemeenten binnen.”

Ds. Karens noemde met name de predikant E. Maritz uit Zuid-Afrika die voor HeartCry spreekt over een overwinningsleven en zegt dat het mogelijk is om de zonde te boven te komen. „Teksten als Romeinen 7:15 en Filippensen 3:12 staan hier haaks op. De Heidelbergse Catechismus spreekt over slechts „een klein beginsel van deze gehoorzaamheid” bij de allerheiligsten.”

In deze tijd bevindt de ware vroomheid zich in een crisis, zei de predikant. „De tijdgeest, de jachtigheid van het leven en het materialisme verhouden zich eigenlijk niet met de praktijk van de heiliging van het leven.” Hij adviseerde om bewust stille tijd te reserveren voor de beoefening van de heiligmaking. Hij beval Bijbelstudie, zelfkritiek, meditatie, het gebruik van de sacramenten, bidden, vasten, zingen en gemeenschap der heiligen aan om de vreugde van de heiliging te beleven.

„Gods kinderen zijn onheilige heiligen”, concludeerde hij. „De heiligmaking bestaat niet in klagen en zuchten. Het is geen somber maar een blij leven. De evangelische heiligmaking is niet alleen een leven vol strijd maar ook een leven vol van vreugde in God. Het is een leven van onvolmaaktheid en uitzien naar het volmaakte.”