Christenen lijden nogal eens dubbel
De positie van christenen onder de in Israël woonachtige Arabieren en de Palestijnen in Gaza en de Westelijke Jordaanoever is moeilijk. Ze horen nergens bij en voelen zich vaak ook in de steek gelaten door de Europese christenen.
Het aantal christenen in Israël en de Palestijnse gebieden wordt geschat op een kleine 186.000. Verreweg de meesten zijn Arabier en wonen in Israël. Enkele tienduizenden wonen er in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever. Het is een vergeten groep, die zich van tweeën gedrongen voelt. In Israël worden de Arabische christenen niet echt geteld omdat ze geen Jood zijn. Arabieren, die in overgrote meerderheid moslim zijn, kijken op ze neer omdat ze christen zijn.Voor de christenen in de Palestijnse gebieden is het leven nog moeilijker. Ze geloven dat de Jood Jezus hun Messias is. Tegelijk is het de Joodse staat die, zeker in het huidige conflict in de Gazastrook, raketten op hen laat neerkomen. Ze belijden dat het heil uit de Joden is, maar het zijn diezelfde Joden voor wie ze letterlijk doodsbang zijn. Ook onder de christenen in Gaza vallen doden en gewonden. Bommen maken geen onderscheid in geloofsovertuiging.
Het dilemma lijkt onoplosbaar. Je zult maar midden in dit geweld leven en toch willen vasthouden aan de belijdenis van Paulus dat de Joden de beminden om der vaderen wil zijn. Je zult maar regelmatig onheus behandeld worden bij de talloze checkpoints door Joodse militairen -die vaak vaak ook hun negatieve ervaringen hebben met Palestijnse terroristen- en er toch van overtuigd zijn dat je alleen gered kunt worden door het geloof in de Messias van Israël.
Christenen in de gereformeerde gezindte hebben het loyaliteitsconflict waarin deze christenen leven niet altijd duidelijk op het netvlies. Sterke betrokkenheid bij Israël en uitzien naar de dag waarop de Joden Jezus Christus zullen erkennen als de Messias zijn niet genoeg.
Aandacht voor en hulp aan Arabieren en Palestijnen die momenteel in zo’n benarde ituatie verkeren, mag zeker niet in mindering gebracht worden op liefde voor en betrokkenheid bij Israël. Maar waar die aandacht helemaal ontbreekt, is er sprake van eenzijdigheid.
Bijbelgetrouwe christenen moeten met twee woorden spreken. Diepe verbondenheid met het Joodse volk, maar ook opkomen voor de lijdende Palestijnse burgers. Het is juist die Bijbelse tweezijdigheid die het verschil maakt in een wereld waar de publieke opinie steeds eenzijdiger anti Israëlisch of zelfs antisemitisch lijkt te worden.
