Eén Egyptische zwaluw maakt nog geen zomer
Een Egyptische rechter heeft een moslim permissie gegeven zich als christen te laten registeren. Zoiets heet een zeldzame overwinning. Terecht. Met het besluit is echter niet alles gezegd. De van godsdienst veranderde man zag als christen het levenslicht. Hij werd moslim om te kunnen scheiden. Daarmee maakt hij misbruik van de islam. Ook afgezien van dat lelijke motief is de weg terug moeilijk. Onmogelijker nog is in Egypte registratie als christen voor iemand die altijd al moslim was.
Eén Egyptische zwaluw maakt nog geen zomer. De overheid vervolgt geen christen. Maar met de publieke opinie is er in Egypte nog van alles aan de hand. Tal van eenvoudige mensen uit door de islam gedomineerde landen in het Midden-Oosten gooien christenen, Joden en de Verenigde Staten op één hoop. Bij een recente demonstratie in Alexandrië klonken leuzen als: ”Weg met Israël” en ”Weg met elke collaborateur”. Een film zoals ”Fitna” van PVV-Kamerlid Wilders zette kwaad bloed.Voor sommige incidenten bestaat -hoewel geen excuus- enige verklaring. Vorig jaar pleegden moslims een overval op een klooster in het Nijldal. Daarbij vielen doden. Oppervlakkige kennisname van het gebeurde via westerse media doet gemakkelijk alle schuld toeschrijven aan de islam. De praktijk is echter ingewikkelder. De kerk had het eeuwen geleden verlaten klooster opnieuw in gebruik genomen. De lokale Arabieren ervoeren dat als aanval op hun rechten.
Het is maar vraag of de uitspraak van de rechter nieuw beleid is, een andere trend inluidt. Er ontstaat bijvoorbeeld nog altijd spanning tussen christenen en moslims als er sprake is van het bouwen van een nieuwe kerk. De staatsveiligheidsdienst brengt dan vaak naar voren dat kerkbouw de vrede en de sociale stabiliteit verstoort. Dat is doorgaans geen leugen. Toch signaleren Egyptische christenen nog een waarheid achter de waarheid. Namelijk dat officials tegen christenen zijn.
Ook indien de beslissing van de rechter wel een nieuwe tendens zou weerspiegelen, zullen in de praktijk in Egypte voorlopig soms nare, of zelfs gewelddadige dingen gebeuren. Zo kreeg enige tijd geleden een vader de kans president Mubarak via de televisie te vragen zijn zoon te dwingen tot terugkeer naar de islam. Die jongen was christen geworden. Mensen schreven in de krant dat hij de dood verdiende. Het valt niet mee zulke sterk levende tradities te veranderen.
Mubarak heeft een matigende rol. Hij begon al direct bij zijn aantreden in 1981 meer ruimte te geven aan persoonlijke opinie. Maar hij moet rekening houden met andere officiële figuren. Hij tracht de moslimbroederschap onder de duim te houden. De leus van die ook in het parlement vertegenwoordigde groep luidt: ”Jihad is onze weg”. De president is goed voor christenen. Maar de mentaliteit van het volk loopt altijd generaties achter bij veranderend regeringsbeleid.
Sommige moslims, leidende figuren, laten zich via publicaties zeer negatief uit over christenen. Kinderen uit een christelijk gezin moeten op hun school islamitisch godsdienstonderwijs volgen. Het is mooi dat de Egyptische rechter een moslim toestaat zich als christen te laten registeren. Het zou echter mooier zijn als de autoriteiten kans zagen om de wet en de mentaliteit van het volk te veranderen. De wet verbiedt nog steeds over te gaan van de ene naar de andere godsdienst.
Egypte is vrijer dan voorheen. De uitspraak van de rechter vormt reden tot dankbaarheid. Christenen dienen echter de realiteit voor ogen te houden. Zij geven de voorkeur aan ’lieve’ beloften uit Gods Woord boven vervolging. Maar de Bijbel voorzegt en belooft christenen ook aanklachten. Paulus schrijft: „Allen die godzalig willen leven in Christus Jezus, die zullen vervolgd worden.” Behalve vervolging belooft God Zijn volk gelukkig ook dat Hij voor ze zal zorgen.
