Op internet circuleren tientallen roosters die de 66 boeken van de Bijbel gelijkmatig over de dagen van het jaar verdelen. De eenvoudigste vorm is om de Bijbelboeken achter elkaar te lezen: op 1 januari is Genesis 1 aan de beurt, op 31 december Openbaring 22. Dagelijks komen dan in chronologische volgorde meerdere hoofdstukken aan de orde.Er bestaan ook meer verfijnde leesroosters, zo blijkt uit een overzicht op esv.org, de website van de onlangs verschenen ESV Study Bible. Achter in de studiebijbel staat een leesrooster, waarin elke dag vier Schriftgedeelten centraal staan: uit de Psalmen of de wijsheidsliteratuur, uit de vijf boeken van Mozes of de geschiedenis van Israël, uit Kronieken of de profeten, en uit de evangeliën of de brieven. In het schema komen vier „centrale” Bijbelboeken twee keer voor: de Psalmen, Jesaja, Lukas en Romeinen.

Inhaaldag
In de praktijk komt het nogal eens voor dat het niet lukt om elke dag alle aangegeven Schriftgedeelten te lezen. Het zogeheten Discipleship Journal Reading Plan voorziet in speciale inhaaldagen. Elke maand staan 25 dagen ingepland; de overige kunnen worden gebruikt om de ’gemiste’ Bijbelgedeelten te lezen of bepaalde hoofdstukken intensiever te bestuderen.

De Amerikaanse predikant John Piper is enthousiast over het leesplan, schrijft hij op zijn website. „Ik heb het op nieuwjaarsdag meteen uitgeprint. Weinig dingen ontmoedigen me meer dan het achterop raken bij het lezen van de Bijbel. Dit plan geeft elke maand vijf dagen om het weer op te pakken.”

Een klassieker onder de Bijbelleesroosters is die van de negentiende-eeuwse Schotse predikant Robert Murray McCheyne. Wie zijn rooster gebruikt, leest in één jaar tijd tweemaal het Nieuwe Testament en de Psalmen en één keer het Oude Testament. Het leesplan begint met vier „geboorten”: Genesis 1 (het begin van de wereld), Ezra 1 (de wedergeboorte van Israël na de terugkeer uit de Babylonische ballingschap), Mattheüs 1 (de geboorte van Christus) en Handelingen 1 (de geboorte van de kerk).

De Engelse predikant John Stott gebruikt het schema van McCheyne al jaren. „Niets heeft mij méér geholpen om een overzicht van de Bijbel te krijgen, en zo van Gods verlossingsplan”, zo zei hij in 2001 in een interview.

Juk
McCheyne benadrukte zelf ook al het belang van regelmatige Schriftlezing. Toch kunnen aan het gebruik van een Bijbelleesrooster ook gevaren zitten, zo waarschuwt hij zijn gemeente in 1842. Het lezen kan al snel een formaliteit worden. De Schrift is niet bedoeld om achteloos gelezen te worden, „maar om de stem van de Heere erin te horen.” Een leesrooster kan bovendien een „juk” worden dat „zwaar is om te dragen.”

Waarom dan toch een Bijbelleesrooster? „De beste dingen gaan altijd met gevaar gepaard en de mooiste bloemen worden vaak geplukt in de spleten van steile rotswanden.”

www.esv.org/biblereadingplans.

De Schotse predikant Robert Murray McCheyne maakte in 1842 een Bijbelleesplan. In een begeleidend schrijven aan zijn gemeente somt hij vijf voordelen op van zo’n leesrooster:

1. De hele Bijbel wordt een jaar lang met regelmaat gelezen. „Ik vrees dat velen van u nooit de hele Bijbel hebben gelezen. Als we bepaalde gedeelten van de Bijbel overslaan, zullen we onvolledige christenen zijn.”
   2. Er zal geen tijd verloren gaan met het zoeken naar een geschikt Bijbelgedeelte. „Gelovigen kunnen vaak moeilijk een keuze maken uit de bergen der specerijen.”
   3. Ouders zullen steeds een onderwerp hebben waarover ze met hun kinderen kunnen spreken. „Het lezen van zomaar een hoofdstuk lijkt vaak op water dat op de grond wordt gemorst.”
   4. De predikant weet in welk deel van de weide zijn kudde zich voedt. „Op zondag kan de predikant beter zijn woorden kiezen.”
   5. De zoete band van christelijke liefde en eenheid zal versterkt worden. „Christenen hier en elders zullen om dezelfde beloften bidden, treuren over dezelfde zonden, God prijzen met dezelfde liederen en gevoed worden door dezelfde woorden van eeuwig leven.”