Boven op de dijk aan de Jacobahaven staat de loods van Evides. Omringd door enorme witte windmolens. Er hangt mist over de Oosterschelde. In de verte klinkt het geruis van auto’s die over de stormvloedkering rijden. Henk Ketelaars, manager technologie en bronnen, opent de deur van de loods. „We weten dat de techniek van zeewater omzetten in drinkwater bestaat. Maar we willen deze zelf beheersen. Daarom startten we deze ontziltingsproef. Een jaar geleden begonnen we met de bouw van deze loods, begin deze week startte de proef officieel”, roept Ketelaars boven de herrie van de installatie uit. „We willen ervaring opdoen met het ontwerpen, bouwen en beheren van een installatie. Zo krijgen we inzicht in de meest efficiënte werkwijze. We hopen dat de kennis die we opdoen ons in de toekomst van pas komt.”Rietjes
In de loods staan tanks, onderling verbonden door allerlei buizen. Op sommige plaatsen is de grond nat. „Hier en daar lekt het nog”, legt Ketelaars uit. Hij wijst naar wat buizen in de hoek van de loods. „Kijk, hier komt het zeewater vanuit de Oosterschelde binnen.” Vanuit een kraantje laat hij water in een bekertje stromen. „Dit water is nog zout. Hier gaat het door de microzeef. Algen, beestjes en deeltjes blijven achter. Daarna gaat het door de ultrafilter.”

Hij laat een doorgesneden buis zien. Daarin zitten membranen, een soort kleine rietjes. „Daar wordt het water doorgestuwd. Het membraan houdt bacteriën en virussen tegen. Helder water blijft over, maar het is nog zout. We persen het dan opnieuw door zulke buizen, alleen zijn de gaatjes kleiner dan bij de vorige stap. Het zoete water belandt daarna in het reinwaterreservaat.”

Ketelaars laat het ontzilte Oosterscheldewater in een bekertje lopen. „Proef maar.” Het water smaakt heel flauw. „Bij het zuiveringsproces zijn alle stoffen uit het water gehaald. Ook calcium, magnesium en carbonaat die het water smaak geven. Door middel van marmer voegen we die stoffen weer toe aan het water.”

Duur
De Nederlandse waterleidingwet stelt hoge eisen aan de waterkwaliteit. Ketelaars verwacht daarom dat het nog wel een jaartje duurt voordat het water geschikt is voor de consument. Er moet bijvoorbeeld nog precies worden uitgemeten wat de beste manier is om ontbrekende stoffen toe te voegen. Waarschijnlijk zullen inwoners van Noord-Beveland het water daarna een aantal maanden uit hun waterleidingen zien komen. „Dat hoort bij de proef. We lichten de burgers dan vooraf goed in.”

De komende jaren krijgt de consument nog gewoon water uit een zoetwaterbron. Dat blijft voorlopig de goedkoopste manier. Het ontzilten van water kost veel geld, drie keer zo veel als het zuiveren van water uit een zoetwaterbron. Zo moeten materialen van de installatie duurzaam zijn, omdat ze eerder gaan roesten door het zoute water. Daarnaast kost het zuiveringsproces veel energie.

De installatie zal na de proef worden afgebroken, maar dan is Evides wel een ervaring rijker. Ketelaars: „Ruim 97 procent van het water op de wereld is zout. De kennis die we tijdens deze proef opdoen, is dus zeker bruikbaar.”