Ambtsdragers moeten het samen hardop bidden, Bijbellezen, zingen en het bespreken van de preek binnen het gezin weer cachet geven. Vergunst, secretaris van de Gereformeerde Bond: „Zij zijn verantwoordelijk voor het geestelijk leven van hun gemeenteleden.”De studiedag is daarom primair voor ambtsdragers georganiseerd. Overigens zijn ook catecheten, leiders van jeugdverenigingen en zondagsscholen uitgenodigd. Vergunst: „We hopen dat zij de opgedane kennis doorgeven aan gemeenteleden.”

Door het thema tijdens de huisbezoeken helder en concreet aan de orde te stellen, kunnen ouderlingen aandacht vragen voor het leven met God in het gezin. Dr. Van Campen, hervormd predikant in Zwartebroek, pleit verder voor doop- en huwelijkscatechese.

Kerkverlating wordt mede gevoed door het ontbreken van gezinsgodsdienst. „Kinderen hebben een lege rugzak meegekregen. Ik hoor gelukkig ook positieve verhalen, maar ik kom soms catechisanten tegen die een Bijbelverhaal op een totaal verkeerde plaats in de Bijbel opzoeken. Dan is er iets grondig misgegaan.”

Voor het samenleven als gezin is überhaupt weinig plaats meer. Het gezin is voor de overheid geen economische grootheid meer met de vader als kostwinner. En het thuisfront functioneert slechts als hotel waar elk lid van het gezin naar believen in- en uitvliegt, aldus Vergunst. „Met de vader werkt de moeder ook, zij het parttime. Kinderen hebben steeds meer te doen. En door files duurt het langer voordat iedereen thuis is. Rustmomenten thuis worden steeds schaarser. En in die korte tijd verstoren dan ook nog televisie, internet en de mobiele telefoon het samenzijn.”

Schroom
Het gezin is de basis voor geloofsoverdracht, betoogt dr. Van Campen. „De Dordtse Synode van 1618-1619 hanteerde drie cirkels. Het gezin staat in het midden, met daaromheen school en kerk. Als godsdienstoverdracht in het gezin gemist wordt, is het voor school en kerk ondoenlijk om de achterstand in te halen.”

Zowel jonge als oudere ouders kennen veel schroom om op een natuurlijke wijze te beginnen over geestelijke zaken, merkt dr. Van Campen om zich heen. „Neem het gesprek rond de Bijbel. Als ouders aan tafel lezen, als ze dat al doen, is er weinig gesprek over.”

Bewustwording van de drukte en de verlegenheid is de eerste stap, aldus Vergunst. Argeloos de 24 uurseconomie over zich heen laten komen en zo van de ene week in de andere te rollen, keurt hij af. „Als christen moet je verantwoordelijkheid nemen voor je leven.”

Dat impliceert keuzes maken en discipline opbrengen, vindt hij. „Huisgodsdienst komt niet automatisch. Je moet je leven erop afstemmen. Het begint niet met grote, maar met heel kleine dingen. Zo kun je met elkaar afspreken dat de computer op zondag uit blijft.”

Ook heilsonzekerheid speelt een rol in de schroom, aldus dr. Van Campen. „Met name in reformatorische kringen hoor ik dat. Ouders vinden het moeilijk om aan hun kind het geloof door te geven, omdat ze zelf soms ook niet goed weten of ze geloven.”

De studiedag over huisgodsdienst is de eerste activiteit die voortkomt uit een nieuwe commissie van de Gereformeerde Bond. Tijdens de bespreking van het jaarplan 2008 werd besloten dat een commissie de toerusting onder predikanten en gemeenteleden moet versterken en meer structureren. Vergunst zag nog te veel „losse eilandjes.”