Tot ons eigen ik behoort ook onze persoon. Die moeten wij niet verloochenen. Wij moeten niet ontkennen dat wij hem kennen, dat wij zijn die wij zijn. Dat zou namelijk een zondige verloochening zijn. Tot dit eigen ik behoren ook de gaven en bekwaamheden die God in ons heeft gelegd, als schoonheid, verstand en geheugen. Die moet ik niet in mij ontkennen, die moet ik niet verloochenen en zeggen: Ik ben dat niet. Dat is een zondige verloochening van zichzelf. Het is liegen tegen zijn eigen licht, onder het voorwendsel van nederigheid. Daar steekt vaak een groots en trots hart achter.Ik moet wel verloochenen dat ik niet hoger van mijzelf opgeef dan ik waarlijk ben. En verder, dat wij daarmee gewillig buigen en bukken voor anderen die meer hebben en die we uitnemender achten dan onszelf. Een christen moet zijn gezondheid ook verloochenen. Niet dat wij daarin onverschillig moeten zijn, want dat is een groot geschenk van God. Een christen moet zijn gezondheid hoogachten.

Wij mogen daar niet alleen voor bidden, maar wij móéten daarvoor bidden en alles in het werk stellen om een goede gezondheid te houden. Maar als het God behaagt die van ons te eisen, of die van ons weg te nemen, moeten wij ons verloochenen en stil zijn. Ja, wij moeten onze gezondheid niet ontzien als de zaak van God en de uitbreiding van Zijn koninkrijk het vereist.

Gerardus van Aalst, predikant te Westzaandam (Godvruchtige bedenkingen, 1758)