SoW-kerken voor moeilijk besluit over naam
Pas nu het einde van het langdurige fusieproces van hervormden, gereformeerden en lutheranen in zicht komt, kiest de gezamenlijke synode van de drie kerken donderdag een naam voor de verenigde kerk. De nieuwe discussie over een belangrijke splijtzwam in het Samen-op-Wegproces zal de emoties ongetwijfeld opnieuw doen oplaaien.
Protestantse Kerk in Nederland (PKN) moet de gefuseerde kerk gaan heten, als het aan het gezamenlijke synodebestuur ligt. Wat voor de voorstanders van de kerkfusie de lang verbeide bekroning is van een proces dat veel te lang heeft geduurd, is voor de tegenstanders een nieuwe klap in het gezicht.
Vooral behoudende hervormden, die vechten voor het rechtzinnige gehalte van de verenigde kerk, missen in de voorgestelde naam een verwijzing naar de Nederlandse Hervormde Kerk (NHK) die zij met grote tegenzin prijsgeven. Daarom heeft de Gereformeerde Bond nog maar eens gepleit voor de naam Kerk der Hervorming.
Het zal vooral van de hervormde synodeleden afhangen of de naam PKN het haalt. De hervormde synode verwierp in 1998 de eerder gekozen naam Verenigde Protestantse Kerk in Nederland en koos voor Verenigde Kerk der Hervorming. Die keuze was voor de gereformeerde en lutherse fusiepartners onverteerbaar. In 1999 kwam er een commissie die de crisis in het SoW-proces moest bespreken. De keuze voor een naam werd tot sluitstuk van de fusie gemaakt.
Het synodebestuur vindt de voorgestelde naam herkenbaar voor de samenleving. Het voorstel strookt met de eerdere afspraak dat in de nieuwe naam geen cruciale elementen van de namen van de drie kerken (hervormd, gereformeerd, evangelisch-luthers) mogen voorkomen.
Als de gezamenlijke synode kiest voor PKN, moeten de afzonderlijke synodes in december het besluit bekrachtigen. Voor de hervormde synode betekent dat een vergadering in dubbele samenstelling, omdat ze met de keuze voor een naam ook het kerkordeartikel moeten aanvaarden waarin die naam voorkomt.
Het SoW-proces duurt inmiddels al veertig jaar. Het begon met een oproep tot eenheid van achttien hervormde en gereformeerde predikanten in 1961. In 1973 vergaderden de synodes van de twee kerken voor het eerst gezamenlijk. Dertien jaar later spraken ze uit dat ze zich „in staat van hereniging” bevonden. In 1992 voegde de Evangelisch-Lutherse Kerk zich bij de fusiepartners. In datzelfde jaar aanvaardden de drie kerken hun gezamenlijke ontwerp-kerkorde.
In 1993 kozen ze voor het eerst een naam: Verenigde Protestantse Kerk in Nederland. Negen jaar later keert het toenmalige voorstel in licht gewijzigde vorm terug.
