Dat stelt Ard Sprinkhuizen, senior adviseur trends en onderzoek van kennis- en adviescentrum Movisie.De zogeheten pensioenmigranten komen volgens hem niet alleen in de dorpen wonen vanwege de rust en de ruimte, maar ze willen ook deel zijn van de gemeenschap. „De taak van wijkverenigingen en dorpsraden is de nieuwelingen bij hun dorp te betrekken.”

Nadelen van de trek naar het meer landelijke platteland treffen volgens de adviseur vooral de gepensioneerde migranten zelf. „Het gaat vaak om oudere mensen die hun kinderen en hun sociale netwerk in de stad achterlaten. Maar zodra ze nog ouder worden en gebreken beginnen te vertonen, kunnen ze niet terugvallen op hun voormalige sociale netwerk. Het risico bestaat dat ze in een sociaal isolement terechtkomen.”

Bij een te grote stroom van stedelingen naar het platteland kunnen echter wel degelijk problemen ontstaan, waarschuwt de adviseur. Die overdruk doet zich volgens hem vooral voor in het platteland in de directe nabijheid van de grote steden. „Ouders uit de stad zoeken een veilige en rustige leefomgeving voor hun kinderen, maar ook weer niet te ver van kantoor. Ze willen van twee walletjes eten. De vraag naar huizen en ook de prijs ervan nemen explosief toe. Gemeentebesturen rond de grote steden komen steeds meer onder druk te staan om grond uit te geven voor woningbouw. Die druk vormt een bedreiging voor het landschapsbeeld.”

Bovendien is de sociale verbondenheid in de dorpse kernen met een grote instroom van stedelingen uit de nabije omgeving ver te zoeken. Er heerst soms een mentaliteit van ”ieder voor zich”. Een inburgeringscursus zou hier op zijn plaats zijn.”

Uit het SCP-rapport blijkt dat stedelingen een idyllisch jaren 50-beeld van het platteland hebben. Volgens Sprinkhuizen is dat hardnekkige beeld niet reëel, maar is het via de media, het onderwijs en door boeken tussen onze oren gebracht. Positivisme over het platteland wordt volgens de adviseur ook veroorzaakt door het feit dat stedelingen de hectiek en de problemen van de grote stad afzetten tegen de rust, ruimte en betrekkelijke veiligheid van het platteland.

Over de vitaliteit van het platteland maakt Sprinkhuizen zich geen zorgen. „Het kan zo zijn dat het groen dreigt te verdwijnen en het voorzieningenniveau in de knel komt. Maar op lokaal niveau zijn er toch allerlei initiatieven te zien om voorzieningen in stand te houden. Zo ken ik het voorbeeld van een buurtsuper die toch in het dorp kon blijven omdat de winkel wordt gerund door mensen met een handicap of door vrijwilligers. Het platteland blijkt wat dat betreft nog steeds veerkrachtig te zijn.”