Nobelprijs economie naar Paul Krugman
De hoogleraar aan Princeton Universiteit in Princeton (New Jersey) krijgt de prijs vooral voor zijn bijdrage aan theorieën die nieuw licht werpen op internationale handel, schaalvergroting en de ontwikkeling van productielijnen in bepaalde landen, de zogenoemde economie van de omvang (economics of scale). Krugmans uitgangspunt is dat producten goedkoper op grote schaal kunnen worden geproduceerd. Dit proces zorgt voor regionale specialisatie, met een wereldwijde afzetmarkt tot gevolg, maar heeft tegelijkertijd lagere prijzen en een groter aanbod tot gevolg.
Voor zijn onderzoek op het gebied van de zogenoemde nieuwe handelstheorie kreeg hij in 1991 al de prestigieuze Amerikaanse John Bates Clark Medal. Krugmans huidige onderzoek richt zich onder meer op valutacrises en economische problemen als gevolg van deze crises.Professor Maurice Obstfeld van de universiteit van Californië in Berkeley noemt Krugman, met wie hij een boek over internationale economische vraagstukken schreef, „een meester in het eenvoudig uitleggen van gecompliceerde vraagstukken.” Sinds een aantal jaren zet Krugman zijn didactisch vermogen niet alleen in voor zijn studenten, maar ook voor lezers van zijn columns in The New York Times en andere publicaties.
De 55-jarige econoom heeft daarmee een leger van vrienden en bewonderaars gecreëerd, maar tegelijkertijd ook tal van critici. Zijn stevige academische reputatie leed er echter niet onder. Vooral de laatste jaren nam Krugman het beleid van de regering-Bush stelselmatig onder vuur en rekende zijn lezers voor waarom de dingen anders waren dan ze voorgesteld werden. „Ik had liever ongelijk gehad, maar ik was eerlijk gezegd niet de enige die waarschuwde dat er op economisch gebied een onbegaanbare weg werd ingeslagen”, aldus Krugman gisteren.