Pleidooi voor polis tegen overstromingsrisico
De staat moet nagaan hoe de economische schade na een watersnoodramp snel en efficiënt kan worden hersteld. Een verzekering tegen overstromingsrisico’s kan daarbij een rol spelen, aldus onderzoeker ir. drs. R. Jongejan van de Technische Universiteit Delft, die vrijdag promoveert.
In Nederland kunnen burgers zich niet tegen een overstromingsrisico verzekeren. De Wet tegemoetkoming schade bij rampen en zware ongevallen is geen adequaat alternatief voor een verzekering, aldus Jongejan.Hij noemt de keus om de verzekerbaarheid van natuurrampen niet te regelen onverstandig. „Als de mogelijkheid er is, komt het herstel na een overstroming eerder op gang.”
Als het onderwerp de politieke agenda haalt, verzuimen politici vaak onderscheid te maken tussen de verzekerbaarheid in de binnendijkse en die in de buitendijkse gebieden, aldus Jongejan. Hij pleit voor een tweesporenbenadering, waarbij de mogelijkheid van een schadeverzekering afhankelijk van het gebied wordt uitgewerkt.
Binnendijkse gebieden worden beschermd door primaire waterkeringen, zoals dijken en duinen. Bij een overstroming is de schade veelal groot. Om die reden ligt het voor de hand de staat partij te laten zijn in een verzekeringsprogramma voor overstromingsrisico’s in binnendijkse gebieden, stelt Jongejan. „Daarnaast is de prikkel voor een overheid om voldoende te investeren in waterkeringen dan het grootst. De staat zou bijvoorbeeld regels en procedures voor de tegemoetkoming van slachtoffers bij wet kunnen vastleggen. Voor het afwikkelen van claims kan ze eventueel verzekeraars inschakelen”, aldus de promovendus.
Voor buitendijkse gebieden ligt de situatie volgens Jongejan anders. „Komt er een polis voor buitendijkse gebieden, de uiterwaarden, dan moeten juist de burgers worden aangezet tot het treffen van voorzorgsmaatregelen. Daarom zou hier vooral een rol zijn weggelegd voor private verzekeraars en herverzekeraars. Zij zijn over het algemeen strenger op het gedrag van de verzekeringsnemer. Via hun aanvullende voorwaarden kunnen zij mensen prikkelen tot preventieve maatregelen, zoals tegeltjes in plaats van parket op de begane grond.”
Zo’n verzekering werkt echter alleen als de staat burgers ertoe kan verplichten, mogelijk via een combinatie met de opstal, waarschuwt de promovendus. „Mogelijk is dat een heikel punt. Laat je mensen vrij, dan creëer je het dilemma of je de meerderheid die zich mogelijk niet verzekert en toch de dupe wordt van een ramp maar aan zijn lot moet overlaten.”