Internationale teams van Operatie Mobilisatie (OM) trekken al bijna vijftig jaar over land of over zee eropuit om te evangeliseren. Met meer dan 5500 fulltimers, onder wie circa 130 Nederlanders, ontplooit OM-activiteiten in 106 landen. Tijdens vakantieperioden groeit dit aantal aan tot enkele duizenden kortverbanders. Het merendeel van deze werkers is jongere, afkomstig uit zowel reformatorische als evangelische kerken.OM is onder andere actief met boekenschepen, die Bijbels en christelijke lectuur verspreiden. In 1970 werd het schip de Umanak gekocht en in Rotterdam omgedoopt tot de Logos, wat Woord betekent. In 1977 volgde een tweede schip met de naam Doulos (dienstknecht). Nadat in 1988 de Logos op de rotsen bij de ronding van Kaap Hoorn strandde, volgde acht maanden later de aankoop van een ander schip, genaamd Logos II. In 2004 kwam er opnieuw een schip, de Logos Hope, drie keer zo groot als de Logos II, die afgelopen maand uit de vaart ging.

Sinds 1977 heeft OM een kantoor in Nederland (Emmeloord). Vanuit Nederland worden ook zendings- en ontwikkelingsprojecten begeleid in onder andere India (werk onder de dalits) en de moslimwereld.

Zomeractie
Wim Goudzwaard (45) is geboren en getogen in Zeeland, opgegroeid in een christelijk gezin. „Ik ben altijd, van jongs af aan, serieus met geloof bezig geweest. In mijn latere tienerjaren is geloof voor mij onmisbaar geworden in mijn leven. Tijdens mijn studie voor sociaal werker in Ede ben ik kerkelijk actief geweest door een kinderclub te leiden en door als christen taalles te geven aan buitenlanders.”

De betrokkenheid bij OM dateert van 1982. „Mijn verloofde, Anja, deed een zomeractie met Operatie Mobilisatie. Hierdoor leerde ik de organisatie kennen. Gedurende het derde jaar van onze studie voor sociaal werker ervoeren we de roeping de zending in te gaan. Na contact te hebben gezocht met verschillende organisaties om ons uit te zenden, bleef uiteindelijk Operatie Mobilisatie over.”

De zendingsorganisatie stond er volgens Goudzwaard open voor om jonge mensen die geen Bijbelschool, theologiestudie of medische studie achter de rug hadden, aan te nemen. Nadat Goudzwaard en zijn vrouw de opleiding tot als sociaal werker afgesloten hadden, deden ze in 1984 voor één maand mee met een evangelisatieactie van OM in Rotterdam. „Dat beviel goed, en na drie maanden in gesprek te zijn geweest met onze Gereformeerde Bondsgemeente in Ede zijn we uitgezonden naar West-Berlijn, om daar onder Turken te werken. Daar zijn we vier jaar gebleven.”

Goudzwaard gaf de afgelopen tijd leiding aan een team van dertig medewerkers „die allemaal een passie hebben om Christus door leven en belijden in deze wereld bekend te maken.” Kern van het werk van OM is volgens hem het overbrengen van een zendingsvisie door mensen en kerken te mobiliseren voor wereldzending, het geloof van de volgende generatie te bemodigen en nieuwe werkers uit niet-westerse landen te motiveren en toe te rusten.

Wereldgelijkvormigheid
Goudzwaard constateert dat de wereldgelijkvormigheid de christelijke kring niet voorbijgaat. „Als vader en moeder alleen maar voor de vorm naar de kerk gaan en er geen levend geloof aanwezig is waardoor ook door de week hun handel en wandel wordt bepaald, zal een jongere dit zien als zogenaamd christelijk leven. De zelfgenoegzaamheid van ”onze kerk” en van ”zo hoort het” heeft zulke vormen aangenomen dat er bijna geen ruimte meer is voor een radicale levensstijl, die niet de buitenkant als maatstaf heeft, maar afrekent met zonde.”

De jongeren die radicaal Jezus Christus willen volgen en alles achter willen laten en achter Hem aan willen gaan, zonder zich druk te maken over ”ik en wat goed is voor mij”, is een beperkte groep, stelt Goudzwaard. „Gelukkig zijn ze er wel en vinden we nog steeds jongeren die bereid zijn daar te gaan waar Hij roept.

Er is een groeiende interesse in spiritualiteit. Aan de ene kant is het positief dat hierdoor jongeren er niet meer afkerig van zijn om een serieus gesprek aan te gaan. Aan de andere kant maakt dit het soms moeilijker om echt en onecht te onderscheiden.”

Wat gaat u nu doen na negen jaar OM-Nederland?
„De afgelopen vier jaar was ik niet alleen directeur, maar was ik ook verantwoordelijk voor het werk in een aantal andere landen in Europa: Scandinavië, Rusland, Oekraïne en Polen. Dit werk hoop ik te blijven doen.”