De predikant van de hersteld hervormde gemeente te Opheusden sprak gisteren in Lunteren over het gebed. Hij deed dit tijdens de landelijke ontmoetingsdag van de hersteld hervormde vrouwenverenigingen die in de Bethelkerk in Lunteren werd gehouden. De kerk was afgeladen vol met ongeveer 600 vrouwen.Ds. Heemskerk noemde een heilige onbeschaamdheid, aanhouden en vertrouwen kenmerken van het gebed. „God is heilig”, zei de predikant, „en we moeten eerbiedig tot God naderen in het gebed. Dan beginnen we niet met het noemen van onze eigen noden en zonden, maar met het aanbidden van God, want Hij staat op de eerste plaats.” Dat hoeft een bidder echter niet te beletten om in heilige onbeschaamdheid tot God te naderen, zo zei hij, omdat Christus Zelf gezegd heeft dat het mag.

Ds. Heemskerk noemde het niet volharden in het gebed een bewijs dat de nood niet diep genoeg is en dat we de eer van God niet echt op het oog hebben. „Het is Gods bevel om te blijven bidden. Te midden van de aanvechtingen is er het Woord van God dat wie bidt, een bemoediging ontvangt.”

In het gebed mag geen plaats zijn voor wantrouwen en moedeloosheid, aldus de predikant. „Het gaat bij het gebed om kinderlijk vertrouwen. Een kind steekt de hand uit als zijn vader hem iets wil geven. Houden wij niet vaak de handen op de rug als we bidden, omdat we niet genoeg vertrouwen?”

Gebedsbijeenkomsten
Tijdens de vragenbespreking zei ds. Heemskerk niet zo gecharmeerd te zijn van gebedssamenkomsten die tegenwoordig veel gehouden worden, bijvoorbeeld om voor een opwekking te bidden. „Ik ben bang dat er veel emotie bij is. We kunnen een dergelijk gebed ook in de binnenkamer doen. Daniël was een eenzame bidder in Babel.” Ds. Heemskerk noemde met name het om de beurt bidden en het vasthouden van elkaars handen tijdens dergelijke samenkomsten in negatieve zin.

Gistermiddag sprak prof. dr. A. van Nieuw Amerongen uit Breukelen over ”Zending, een geestelijke strijd”. De emeritus hoogleraar helpt ds. R. J. Oomen, die door de Hersteld Hervormde Kerk is uitgezonden, van tijd tot tijd met het geven van theologisch onderwijs aan studenten van de Reformed Presbyterian Church in Malawi.

Prof. Van Nieuw Amerongen gaf aan dat de Bantoes hun eigen voorgeschiedenis hebben, wat betekent dat de zending er niet blanco komt. Zo hebben ze geen muziekinstrumenten in hun kerken maar voorzangers. Het begin van deze gemeenten ligt bij de Free Presbyterian Church of Scotland, die geen orgels kent voor het begeleiden van de gemeentezang.

Prof. Van Nieuw Amerongen zei ontroerd te zijn door de levensloop van diverse evangelisten die daar studeren. „De omstandigheden zijn moeilijk. Een aantal studenten slaapt op matrassen in de huiskamer. De katheder in het leslokaal is een kartonnen doos. Maar er was weerklank: gemeenschap der heiligen. Ik ben er verwonderd over hoe sommigen tot geloof gekomen zijn. Dat die mensen zwart zijn, merk je al na een dag niet meer. Het zijn mensen met dezelfde gemoedsaandoeningen als wij.”

Getuigen
Van Nieuw Amerongen constateerde dat het in Malawi naar verhouding gemakkelijker is om te getuigen dan in een vertrouwde omgeving. „Daar kennen ze onze zondige karaktertrekken niet.” Maar: „Het heeft geen zin om uit te gaan als we thuis niet kunnen getuigen. Het is nodig om onze zonden te belijden, omdat die tussen ons en onze naaste in staan. Door die belijdenis kunnen we vrijmoedigheid tegenover onze naaste krijgen.”