De commotie ontstond door een brief aan de rechtbank waarin De Groot daags na het uitdelen van de klappen spijt betuigde voor zijn daden tegen de officier. Daarin zette hij tegelijkertijd grote vraagtekens bij de objectiviteit van leden van de driekoppige rechtbank, bleek dinsdag toen rechtbankpresident Mastboom een deel van het schrijven voorlas.

„We moeten nu hier zitten terwijl u denkt dat we al besloten hebben over u”, zo vatte Mastboom het bezwaar van De Groot samen. Om vervolgens de advocaat van De Groot, P. de Kerf, te vragen wat met deze passage precies werd bedoeld. Moest dit worden opgevat als een officieel verzoek tot wraking?

Tot grote verbazing van de rechtbank wilde De Kerf zich niet uitspreken over de brief van zijn cliënt. Ook na een verplichte schorsing om te overleggen met De Groot wilde De Kerf niet ingaan op de beschuldigingen. „Ik hoef hier geen mening over te hebben. Ik vraag niet om wraking”, was het enige wat hij daarover wilde zeggen.

De rechtbank schorste vervolgens opnieuw de zitting. Deze keer gebeurde dat om zelf te overleggen. Uiteindelijk concludeerde de rechtbank dat het niet nodig was om op te stappen. Drie weken na zijn opmerkelijke aanval op de officier van justitie zorgde De Groot daardoor wederom voor commotie in de rechtszaal. Op 22 oktober sloeg hij Tonino neer nadat de rechtbank zijn poging om justitie wegens fouten buitenspel te zetten niet honoreerde.

Tijdens de zitting bleef de aanval van De Groot niet onbesproken. Officier Tonino noemde het incident „onbestaanbaar” voor het Nederlandse rechtsstelsel. Hij bestreed aanleiding gegeven te hebben voor de woede van De Groot. Die verklaarde eerder al dat een lach op het gezicht van de officier drie weken geleden iets bij hem deed knappen. Dinsdag zaten twee parketwachters in de rechtszaal.