Behalve misschien die prioriteiten zelf. Een daarvan is het definitief maken van de massieve belastingverlaging die de regering er vorig jaar door kreeg. Verder wil Bush een verlaging van de vennootschapsbelasting introduceren en hij wil een eind maken aan de belasting op dividenden. Dit laatste uiteraard om de tanende interesse van particuliere beleggers in de aandelenmarkt te stimuleren.

Deze drie onderwerpen alleen al kosten de overheid 1435 miljard dollar over de komende tien jaar. Verder komen daar de kosten bij van een oorlog in Irak. Bovendien komt de babyboomgeneratie eraan: de generatie van na de oorlog die over enkele jaren met pensioen gaat en een beroep zal doen op het sociale systeem (”social security”, de Amerikaanse variant van onze AOW).

„Dit zou al een zware opgave zijn als wij nog een financieringsoverschot hadden zoals in de Clinton-jaren, maar onder Bush is dat overschot verdwenen en veranderd in een tekort van 159 miljard dollar”, aldus voormalig Republikeins senator Warren Rudman. Hij wijst erop dat de rentetarieven omhoog zullen gaan als de overheid steeds meer moet lenen. Daar komt nog een ander gevaar bij, namelijk deflatie. Dat is het omgekeerde van inflatie. De prijzen dalen en het geld wordt relatief meer waard.

Dat lijkt prettig voor de consument, maar voor particulieren, bedrijven en overheden die schulden moeten afbetalen betekent het een verzwaring van de lasten. Tegen de achtergrond van een stagnerend herstel van de zwakke economie betekent dit volgens Rudman dat de regering-Bush voor een moeilijke klus staat. „Bush wil de belastingverlaging, die nu al te kostbaar is, nog uitbreiden. Reken daar de kosten van de pensionerende babyboom bij plus de kostbare strijd -binnenlands en buitenlands- tegen het terrorisme, en je hebt een gordiaanse knoop, die ik niet zou weten te ontwarren zonder drastische keuzes”, aldus Rudman.