Opinie

Vasten

Volgens een citaat in het artikel ”Veertien dagen op Spa blauw” (RD 4-9) vindt Jeroen Bol vasten niet moeilijk. Het wás niet moeilijk voor hem toen hij het deed, maar dat was waarschijnlijk door Gods genade.

18 September 2008 09:04Gewijzigd op 14 November 2020 06:23

Ik heb hetzelfde beweerd, maar toen verloor ik die genade (Hij geeft Zijn eer aan geen ander!) en werd het vasten zwaar. Nu heb ik weer genade ontvangen, en het is waar dat vasten bij tijden een lichte last kan zijn. Maar laten we nooit vergeten dat we het niet in eigen kracht moeten proberen.Bep de Wit-de Waard

Apollolaan 20

2741 TL Waddinxveen

Kernenergie
In het hoofdredactioneel commentaar (RD 15-9) wordt eigenlijk een pleidooi gevoerd voor kernenergie. Dit vooral op basis van (gesuggereerde) rekensommen. Maar er wordt „afgezien van het afval” in deze rekensom. En pas als we besparen wanneer we kernenergie gebruiken, zouden we die besparing kunnen gebruiken om verder onderzoek te doen naar het afval. Het lijkt me een onverantwoorde afweging. Het is onverantwoord om technieken grootschalig te gebruiken waarvan we de gevolgen niet kunnen overzien en die op allerlei wijze catastrofaal kunnen zijn. En in het verleden ook herhaaldelijk geweest zijn! Een simpele rekensom zoals de commentator adviseert, schiet bij de eindafweging ver tekort. Althans, zo zou het moeten zijn. Ik verwijs ook naar het artikel van Peer de Rijk (RD 11-9). De zaken die daarin worden genoemd, kunnen en mogen wij niet naast ons neerleggen. Voor mij persoonlijk is de enige conclusie: ermee stoppen. Ik ga dan ook op groene stroom overstappen. Dat is geen oplossing voor alle energieproblemen. Maar het staat voor mij vast dat kernenergie in haar huidige vorm geen groene stroom is.

Johan Janse

Nieuwveens Jaagpad 120

2441 GD Nieuwveen

Abseilen
De rubriek Magneet (RD 30-8) deed verslag van het abseilen van de Euromast door twee meisjes uit onze lezerskring. Heeft ons dit nog wat te zeggen? Of kunnen we dit afdoen als jeugdige onbezonnenheid, mede gestimuleerd door ’de uitdaging’ in bovengenoemde rubriek? Waar blijft onze verantwoordelijkheid? Raakt de reformatorische gezindte eraan gewend om ontspanning te zoeken in soms zeer gevaarlijke omstandigheden? We mogen ons toch niet moedwillig in gevaar begeven, zie zondag 40 Heidelbergse Catechismus, het zesde gebod. Durven we de Heere te vragen of Hij ons bewaren wil voordat we aan zo’n waagstuk beginnen, of is de verzekering van de instructeur „dat er absoluut niets kan gebeuren” voldoende voor ons? Ontstaat daardoor het supergevoel of de kick, zoals onze jeugd dat noemt? Het is te hopen dat onze toekomstige leerkrachten in het reformatorisch onderwijs hun verantwoordelijke taak recht leren verstaan, om, met de woorden van de verslaggever, „af te dalen naar het niveau van een kind in de klas.” Dan komt in plaats van een supergevoel de bede van Mozes op onze lippen, Ps. 90:12.

Mevr. C. Rook

Vinkeland 6

8281 XB Genemuiden

Abseilen (II)
Met enige verbazing heb ik het verslag over abseilen gelezen (RD 30-8). Het RD volgt geen eenduidige koers. Het neemt afstand van sportverslaglegging, terwijl zonder enige terughoudendheid de jeugdpagina gevuld wordt met een sportieve activiteit waaraan grote risico’s kleven. Magneet komt hiermee zelfs tegemoet aan de wens van beide meisjes. Blijkbaar beginnen onze grenzen geheel te vervagen. Ons lichaam is toch een tempel Gods? Daarmee mogen wij toch niet naar eigen goeddunken handelen? Verwonderd ben ik ook dat er vanuit het lezerspubliek geen reactie is gekomen. Zijn wij inmiddels zo gewend aan dit soort activiteiten dat wij er niet meer tegen in actie komen?

M. Visscher

Slinger 37

8281 MD Genemuiden

Pa Sem
Ondanks het positieve artikel over ”Pa Sem” (RD 13-9, rubriek Achterstevoren) moet me dit even van het hart: „Hij was niet om aan te zien, want hij zat helemaal onder de brandwonden.” Beseft de redactie wat deze zin betekent voor iemand met brandwonden? Moeten we deze mensen dan maar niet meer aankijken, er gauw voorbijlopen (en dan stiekem achteromkijken…)? Nee! Dat het soms moeilijk is om naar te kijken, goed (dat vinden we zelf soms ook), maar we blijven wel mensen, net als ieder ander mens. Het is zeker de moeite waard om mensen met littekens van een andere kant te ’bekijken’, te zoeken naar hun kracht en naar wat ze kunnen!

Annemarie de Leeuw

Talmastraat 2

2805 TA Gouda

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer