Zaterdagmiddag. Lange Voorhout, Den Haag: 28 paarden en 28 ruiters doen een rondje Binnenhof. Nog even een keertje oefenen. Het ere-escorte begeleidt koningin Beatrix -schutsvrouwe van het korps- dinsdag naar de Ridderzaal.Elke derde dinsdag in september is de marechaussee van de partij. De traditie dateert al van ver voor de oorlog. Sinds het huwelijk van prins Willem-Alexander en prinses Maxima in 2002 hoeven de leden van het escorte de jaarlijkse toer niet meer te voet af te leggen, maar mogen ze een ros nemen.

De Koninklijke Marechaussee beschikt zelf niet over paarden, maar shopt bij defensie-evenementen in de stal van het Korps Landelijke Politie Diensten (KLPD). De politie heeft ze dinsdag echter zelf nodig.

De marechaussee haalt daarom paarden uit België. De federale politie -de voormalige Gendarmerie- stelt 34 viervoeters beschikbaar. Het koppel is vrijdagmiddag ingevlogen naar Den Haag. Daar overnachten ze op een -geheime- parkeerplaats. „We zeggen niet waar, om ze rust te bieden”, legt gemeentewoordvoerder Tijs van Leeuwen uit. Dinsdagmiddag mogen ze in vier grote vrachtwagens weer naar huis.

De oefening -voor het eerst in Den Haag- is bedoeld om de paarden voor te bereiden op mogelijke onverwachte gebeurtenissen tijdens Prinsjesdag. „Bovendien moeten paarden en ruiters aan elkaar wennen”, legt kapitein Bart Maandag van de KonMar uit.

Enkele honderden bezoekers verdringen zich achter de dranghekken. De Belgische politiepaarden staan in zeven rijen van vier naast elkaar. Oefening één bestaat uit het niet op hol slaan van de paarden bij het aanhoren van het 60 man sterke trompetterkorps van de marechaussee. De muzikanten lopen een rondje, blazen een deuntje en stellen zich links en rechts langs het parcours op.

De moeilijkheidsgraad stijgt. De paarden krijgen nu de vuurproef. De marechaussee ontsteekt links en rechts langs het pad lange bakken met gasbranders. De vlammen flakkeren. Onverstoorbaar passeren de paarden de hindernis.

Dan zet de organisatie een demonstrant in. Middenop de weg wappert een roodgekleurde, opblaasbare pop wild met zijn armen. Ook nu passeren paarden en ruiters zonder te verblikken of te verblozen. Lastige klanten zijn ook nu, net als op Prinsjesdag de opdringerige fotografen en verslaggevers.

De moeilijkste exercitie is het opdrijven van een bal. „Paarden schrikken terug voor obstakels”, legt kapitein Maandag uit. „Als ze zo’n bal voor zich uit kunnen duwen, hebben ze zichzelf overwonnen.” Het lukt. Vier paarden rollen schijnbaar moeiteloos een bal met een doorsnee van pakweg 2 meter over de klinkers.

Het publiek geniet. Alleen de 19 maanden oude Claire Sweeney uit New Orleans niet. Het kleine meisje is in haar buggy in slaap gevallen. „En ze houdt juist zoveel van paarden”, zegt moeder Elizabeth Sweeney, net drie maanden in Nederland. „Zo jammer.”

Nog een rondje. Dan gaat het mis. Tenminste, bijna mis. Een paard schrikt onverwacht van een schetterende trompet. Het beest bedenkt zich niets en draait verschrikt zijn kont het korps in. De muzikanten deinzen terug, het publiek stuift uiteen. De muziek stokt. Even maar. Dan leidt de ruiter het opstandige dier weer in goede banen. De trompettisten zetten het weer op een blazen, maar niet nadat eerst een paar stevige dranghekken zijn geplaatst. Je weet maar nooit.

Een ouder Haags echtpaar volgt vanaf een bankje de oefeningen op de voet. „Erg mooi”, oordeelt zij. „Prachtig”, vindt hij. De Niemeijers komen eigenlijk voor de Open Monumentendag. „Maar moet je zien wat een rij”, fulmineert zij. „Je denkt toch niet dat ik daar achteraan ga staan? Bovendien is dit veel leuker.”

Ze genieten van het voor hen onverwachte optreden. De oudjes staan al enkele jaren niet meer achter de dranghekken op de derde dinsdag. „We zien de koningin regelmatig in de Kloosterkerk. Dan is ze véél leuker, heel gewoon”, aldus het hervormde stel. „Zonder hoed, gewoon gezellig aangekleed.”