Het waren keurig geklede politici die de resultaten kwamen toelichten in het buurthuis van Kroo Bay, een sloppenwijk buiten de hoofdstad Freetown. De 10.000 bewoners van Kroo Bay moeten het stellen met één kliniek. Er is geen sanitair of watervoorziening, en de wegen van verharde modder zijn te smal voor autoverkeer.„Deze gemeenschap is Sierra Leone in het klein, waar driekwart van de bevolking in armoede leeft”, verklaarde minister van Presidentiële Zaken, Alpha Kanu, vorige week. Hij noemde Kroo Bay de ideale plaats om het Mensenrechtenrapport voor Sierra Leone 2007 te presenteren.

Twee jaar na haar oprichting in het parlement komt de mensenrechtencommissie van Sierra Leone (HRCSL) met haar eerste rapport naar buiten. De bevindingen liggen zwaar op de maag. De commissieleden merken op dat gevallen van verkrachting en huishoudelijk geweld niet naar behoren worden vervolgd, dat verminking van vrouwelijke geslachtsdelen onbestraft blijft in het land, dat vrouwen gediscrimineerd worden en onvoldoende toegang hebben tot het gerecht.

Op verraad en moord staat nog steeds de doodstraf, en die wordt willekeurig uitgevoerd. De toestand in gevangenissen en andere gesloten centra in het land is verschrikkelijk. Tot slot sterven in Sierra Leone nog steeds 1800 op de 100.000 kinderen bij de geboorte en heeft het land een kindersterfte van 170 op de 1000.

Volgens de mensenrechtencommissie wordt de nationale gezondheidscrisis „niet ernstig genoeg genomen.” Bovendien is „de regering volgens nationale en internationale mensenrechtenverdragen verplicht de nodige stappen te ondernemen.”

In het rapport staat wel dat er „veel vooruitgang werd geboekt inzake de vrijheid van meningsuiting.” Tal van radiostations en kranten in het land kregen licenties en de Onafhankelijke Mediacommissie (IMC) organiseerde een reeks workshops voor journalisten om de standaarden voor berichtgeving op te trekken. Bovendien toonde de regering „zich tolerant tegenover muzikanten die zich in hun nummers kritisch uitlaten over regeringsleden en de economische en politieke situatie.”

Enigszins in tegenspraak met deze loftuitingen was de tijdelijke sluiting van een radiostation in het stadje Yele dat zich kritisch had uitgelaten over de regering, en het feit dat een parlementslid de lokale radio van Pujehun liet opdoeken wegens het uitzenden van standpunten van de oppositie.

Minister Kanu had lof voor het rapport en beloofde dat zijn regering zich „uit de naad” zal werken om uit de huidige toestand te geraken.

De inwoners van Kroo Bay zullen waarschijnlijk nooit de inhoud van het verslag onder ogen krijgen of het belang ervan begrijpen. Wanneer de ministers in hun wagens met chauffeur terugrijden, keert de bevolking terug naar haar harde bestaan. Toch zijn het deze mensen die het meest zijn aangewezen op de beloften van de regering om de levensstandaard te verbeteren.