De nominatie van de 46-jarige Obama vormde de afsluiting van de langste en spannendste race om de kandidatuur voor de presidentsverkiezingen uit de geschiedenis van de Democraten. Een race waarin de gedoodverfde winnaar, de voormalige first lady, het moest afleggen tegen een zwarte man, een politieke nieuwkomer ook nog.Belangrijk voor Obama is dat de Democraten op de conventie in de stad Denver hun verdeeldheid wisten te overwinnen. De conventie was woensdag reeds begonnen aan een stemming per staat die uren zou gaan duren, toen zijn voormalige rivale Hillary Rodham Clinton de gedelegeerden vroeg Obama bij acclamatie te kiezen, „in de geest van eenheid, met de overwinning als doel.” Dat gebeurde.

Na Hillary was het haar echtgenoot Bill die zijn steun uitsprak voor Obama. Het was de ex-president die eerder bij de voorverkiezingen vooropging met modder gooien in de richting van Obama. Zo zou Obama in de ogen van Clinton nog te weinig politieke ervaring hebben. Woensdagavond was alle animositeit vergeten. Clinton prees Obama uitgebreid.

De kniebuiging van Hillary is verstandig. Als ze rancuneus blijft, komt haar herverkiezing als senator van New York in gevaar. En als ze geen president wordt, wil ze in ieder geval de stem en het geweten van de partij worden, een rol die nu nog door de ernstig zieke Edward Kennedy wordt vervuld.

Obama, zoon van een zwarte Keniaan en een blanke Amerikaanse, heeft nu nog één overwinning nodig om president te worden van een land waar veel zwarten slechts enkele tientallen jaren geleden nog niet eens mochten stemmen. Als hij dat voor elkaar krijgt, beleeft Amerika werkelijk historische dagen.

Zover is het nog niet en het is de vraag of het zal gebeuren. Met Biden als running mate heeft Obama geen verstandige keus gemaakt. Driekwart van de Amerikanen kent Biden niet. Daarnaast komt hij uit de kleine staat Delaware. Die levert bij de verkiezingen slechts drie kiesmannen op. John F. Kennedy’s keus voor de Texaan Johnson was heel wat slimmer: die staat is goed voor 34 kiesmannen.

Maar afgezien daarvan blijft Obama in de ogen van velen de onervaren politicus. Dat beeld is weer bevestigd door zijn onzekere reactie op de Russische inval in Georgië. Menig burger snapte eerder al niet waarom Obama tegen olie- en gasboringen voor de kust is nu de energieprijzen de pan uit rijzen.

Bovendien is er Obama’s achtergrond. Hij is de eerste presidentskandidaat met een Afrikaanse vader, de eerste met een Aziatische stiefouder, en de eerste die enkele jaren in een islamitisch land heeft gewoond. De gemiddelde kiezer in de VS vraagt zich met zo iemand toch af wie hij werkelijk is.

Als Obama een kans wil maken, zal hij zich minder moeten presenteren als wereldburger, maar meer als Amerikaan die van zijn land houdt, zoals hij gisteravond deed. En dan is praten over verandering ook niet voldoende. Hij zal moeten aangeven wat zijn droom inhoudt, net zoals ds. King dat 45 jaar geleden deed.