De petitie omvat 1200 handtekeningen, zodat elke persoon die getekend heeft, verbintenis krijgt met steeds een van de geleden militaire verliezen: gesneuvelden, gewonden, vermisten en krijgsgevangenen, in totaal ongeveer 1200.In nauwelijks drie weken tijd zijn deze handtekeningen opgehaald, wat impliceert dat er wat leeft onder de Waalwijkse bevolking en daarbuiten als het om onze bevrijders gaat.

Toch lagen de deelnamecriteria hoog: allereerst moest men boven de achttien jaar oud zijn; ten tweede moest men volledig achter de actie staan. Werd er niet aan deze twee voorwaarden voldaan, dan mocht er niet worden getekend.

Veel emotionele en zelfs boze reacties heb ik helaas ook moeten beluisteren bij de mensen, over wat ze hadden gelezen in de Maasroute van 3-7 of in andere lokale of landelijke dagbladen, zoals het Reformatorisch Dagblad (14-7), namelijk: dat onze bevrijders en nabestaanden de afgelopen maanden zelf geld bijeen hebben gebracht om een nieuw bord te bekostigen.

Dat laatste is natuurlijk uitermate beschamend voor de gemeente Waalwijk. Een representatief deel van de bevolking wil anders en daardoor voelen wij, stichting VOGW en ikzelf, ons gesterkt om onze inspanningen voor onze bevrijders voort te zetten.

Dr. D. L. (Menni) Roitero

Doctor Van Karnebeeklaan 28

5142 BE Waalwijk

Doorwerken
Minister Donner suggereert verhoging pensioenleeftijd (RD 21-7).

Een vrouw zonder (ex-)partner en kinderen moet van overheidswege verplicht fulltime werken. In de praktijk betekent dit dat ze na 40 jaar (40 weken en 40 uur diensttijd) 64.000 uur heeft gewerkt. De overige taken dient ze ’s avonds, in het weekend of in de vakantie te doen, alleen. Zij staat nooit op de politieke agenda.

In tegenstelling tot een vrouw met (ex-)partner en kinderen, die het zich van overheidswege kan veroorloven thuis te blijven of parttime te werken. Bij een baan van 10 uur betekent dit dat deze vrouw na 40 jaar (40 weken) 16.000 uur heeft gewerkt. Qua gelijke taakbelasting zou de diensttijd voor deze vrouw 160 jaar moeten zijn. Bij 20 uur 80 jaar. Bovendien kan ze de overige taken voor een groot deel overdag doen en ’s avonds delen met partner en kinderen. Een voordeel.

De eerste groep moet in de optiek van minister Donner nog langer werken om de betaalbaarheid van de collectieve voorzieningen (waar ze zelf van zijn uitgesloten) voor de tweede groep in stand te houden, die zelf mogen beslissen of ze wel of niet willen werken en voor hoeveel uur.

Van hun pensioenbond krijgen ze bij doorwerken tot hun pensioengerechtigde leeftijd tevens extra pensioen en van de overheid geen korting op hun AOW, terwijl de meerderheid zeer beperkt of met grote tussenpozen heeft gewerkt. Tot 70 jaar werken lijkt mij vanzelfsprekend.

De eerste groep vrouwen heeft zogenaamd een bijzonder riant leven en de tweede groep een bijzonder zwaar leven, waar vakbonden en belangengroepen voor in de rij staan - terwijl het juist andersom is.

Wanneer krijgt elke groep dezelfde rechten en plichten?

T. Dijksterhuis

Helios 224

7904 HM Hoogeveen

Weerstaan (II)
Connie Sprangers reageerde in RD 25-7 op het verslag (RD 21-7) van de lezing in Hoevelaken over mijn boek ”Duivels dichtbij”. Als illustratie van het feit dat de duivel onze dood zoekt, zou ik anorexia, comazuipen en paddo’s eten in één adem hebben genoemd.

Dit riep verbazing, gekwetstheid en boosheid op bij de schrijfster van het ingezonden stuk. Terecht.

Ik stel er prijs op aan te geven dat ik dit niet heb gezegd. De items kwamen voor op een dia waarop de website van www.- str8.nl te zien was, en zijn zo in het verslag terechtgekomen. Door deze dia van de website te tonen heb ik mogelijk onbedoeld een verkeerde suggestie gewekt. Hiervoor mijn oprechte verontschuldigingen aan Connie Sprangers en aan allen die zich met haar „voor de zoveelste keer onbegrepen en veroordeeld hebben gevoeld.”

Steef Post

M. Klompéstraat 2

4207 NZ Gorinchem