In delen van de gereformeerde gezindte is wel de vraag gesteld: Mag een onbekeerd mens het Onze Vader bidden? zo vervolgde dr. De Vries, hersteld hervormd predikant in Waarder en als docent werkzaam aan de Vrije Universiteit. „Een antwoord in de lijn van Luther zou zijn: mag een mens die het Onze Vader bidt, onbekeerd blijven?”Dr. De Vries zag bij verschillende christenen een spanningsveld in de aandacht tussen God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest. Volgens hem moeten we terug naar evenwichtige aandacht voor de Drie-eenheid: „In de triniteitsleer klopt het hart van heel de openbaring Gods tot verlossing van de mensheid.”

Eenzijdige nadruk op een van de drie goddelijke Personen acht dr. De Vries niet goed voor het persoonlijk geloof. Ook een „Jezusmonisme” is niet te rechtvaardigen volgens de predikant. Jezus is geen vriend, maar de Middelaar tot een heilige God, vindt hij.

Vooral de Heilige Geest mag zich in populariteit verheugen. Veel evangelicalen zoeken naar een herdoop met de Heilige Geest. Dr. De Vries: „De doop met de Heilige Geest is geen aparte doop, maar hoort bij elke christen. We mogen wel tot de Geest bidden, maar zelfstandige aandacht voor de Geest zonder Christus leidt af van de Bijbel als enige norm van geloofservaring. Het leidt tot een geloofsbeleving waarin het kruis van Christus niet centraal staat.”

Spanning
De CSFR houdt deze week haar jaarlijkse zomerconferentie aan de Duitse grens in Lievelde. Studenten uit allerlei universiteitssteden komen bij elkaar om met elkaar na te denken over het thema ”Godsbeelden”. Rond dat thema zijn er lezingen, workshops, Bijbelstudies en een boekentafel. Er bestaat een spanning tussen hoe God zich openbaart in de Bijbel en hoe wij Hem in het geloof kennen. Prof. dr. G. Kwakkel en dr. P. de Vries gaven dinsdag de aftrap.

De vooronderstelling van het thema is dat er een relatie is tussen het beeld van God dat we hebben en de manier waarop we leven als christenen. Volgens conferentiepreses Simon Polinder is dat het doel van het thema: „Een misverstaan van wie God is kan leiden tot een geloof of een leven dat op zijn beurt misverstanden oproept.”

Niet eenduidig
Godsbeelden zijn in de Bijbel niet zo eenduidig. Zo wordt God bijvoorbeeld koning, vader en herder genoemd, zegt prof. dr. G. Kwakkel, werkzaam aan de Theologische Universiteit van de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt in Kampen. „En dan komt nog de mens erbij, die een gebrekkig verstand heeft en beïnvloed is door opvoeding, tijd en cultuur.”

Als voorbeeld noemt de hoogleraar de opgekomen feministische theologie. Sindsdien dicht men God vrouwelijke trekken toe. „Maar een man moet je zien in relatie tot een vrouw. Zo niet onze God. Hij is uniek omdat Hij geen vrouw tegenover zich heeft staan. Hij is een God bij Wie ook vrouwen zich volkomen veilig kunnen voelen.”

De geweldsteksten in de Bijbel liggen heel gevoelig in het godsbeeld. Veel mensen knappen af op een gewelddadige God die genocides organiseert en als summum Zijn eigen Zoon doodt.

De volkerenmoord komt vanwege de goddeloosheid van de volken. „De maat is niet alleen vol, ook heeft de uitroeiing paradoxaal te maken met de liefde van God. Hij wil geen derde in Zijn relatie met Israël.”

Prof. Kwakkel betoogt dat dood zijn in de Bijbel betekent dat je geen relatie met God hebt. Levend ben je als je Hem kent. „Het blijft huiveringwekkend om te spreken over geweld. Maar zou het niet kunnen dat die mensen al dood waren toen God zijn plan volvoerde?”

Hij tekent aan dat Gods handelen niet te vatten is. „Je kunt het wel aanvaarden, door naar jezelf te kijken”, zo houdt hij de negentig studenten voor. „Hoe ben ik eraan toe? Wie ben ik dat Hij mij wilde redden? Hij brengt mij, soms met harde hand, terug naar het paradijs.”