Na de Tweede Wereldoorlog is de ontkerstening van Nederland en de westerse wereld razendsnel gegaan. Een van de kenmerken van deze ontwikkeling is het loslaten van de christelijke seksuele moraal.Het is belangrijk om in te zien dat dit geen proces is dat zich vanzelf voltrekt. Het is niet slechts het resultaat van het feit dat veel mensen het nu eenmaal steeds minder nauw nemen met die moraal. Er is sprake van een actieve en welbewuste aansturing van dit proces door bepaalde actiegroepen en politieke partijen. Deze zijn er telkens weer op uit om de grenzen te verleggen, het ongeoorloofde te propageren als een verworvenheid en het abnormale neer te zetten als volstrekt normaal.

Ondertussen zijn we zover dat er een kabinet is met een minister die speciaal moet toezien op homo-emancipatie. Tja, en dan wrijf ik toch echt mijn ogen uit als ik lees dat een werkgroep die zich bezighoudt met homoseksualiteit op reformatorische scholen en daarover een nota heeft geschreven, deze nota onder de nodige media-aandacht aanbiedt aan niemand minder dan juist deze minister!

Zijn er dan echt geen mensen meer die ogen hebben om te zien wat hier gebeurt? Begrijpt er dan niemand wat de symboliek is van zo’n gebeurtenis? Dit is niets minder dan de openbare knieval van reformatorisch Nederland voor de homobeweging. Nee, we zijn het niet eens met de tijdgeest. Maar we menen hem wel met respect te moeten behandelen.

Lobbygroepen
Geen wonder dat deze minister vriendelijk lacht en zijn waardering uitspreekt. Hij heeft wel „een zorgpunt, een knelpunt en een kleine wens.” Ja, waarom ook niet. Dit smaakt naar meer. Alle reden om de druk flink op de ketel te houden. Kennelijk loont dat.

Nu zal men tegenwerpen dat de minister zelf om een ontmoeting met deze werkgroep had gevraagd. Inderdaad. Maar waarom zou je daarmee moeten instemmen? Refo’s zijn zoals gewoonlijk roomser dan de paus. Als er onderwijsvernieuwingen worden bedacht, lopen reformatorische scholen voorop met de invoering ervan, al zijn deze vernieuwingen nog zo slecht gefundeerd en al heeft men nog zulke principiële bezwaren.

Deze houding is ook typerend voor hoe wij denken over democratie. Officieel leven we in een democratie. Maar wie nagaat hoe belangrijke politieke beslissingen tot stand komen, moet concluderen dat we feitelijk worden geregeerd door radicale lobbygroepen, door media en populaire smaakmakers. Het spel van de macht wordt achter de schermen handig gespeeld en uitgebuit.

Maar refo’s…, die denken dat ze zich netjes aan de democratische spelregels moeten houden. Ze laten zich op een onnozele manier beetnemen. Het wordt hoog tijd dat we strategisch leren denken. Beslissingen moeten worden genomen op grond van de politieke realiteit en de machtsstrijd die daarin gaande is, in plaats van op basis van eenzijdige principiële bespiegelingen. De overheid is Gods dienares. Jawel. Maar diezelfde overheid wordt ook gemanipuleerd door de machten der duisternis.

Groen van Prinsterer
Met dit alles heb ik niets willen zeggen ten nadele van de inhoud van genoemde nota. Dat men zich op dit onderwerp bezint, juich ik toe. Ik zet alleen vraagtekens bij de mijns inziens naïeve manier waarop men opereert op het slagveld van de strijd der geesten.

Volgens Groen van Prinsterer is belijden het uitkomen voor de waarheid op het punt waar de verdediging het meest bezwaarlijk is, waar het belijden met lijden vergezeld gaat. Laten de gebeurtenissen in de ChristenUnie voor ons op dit punt een baken in zee zijn. Genoemde nota is uiteraard geen strijdschrift waarin vooral de zondigheid van homoseksualiteit moet worden benadrukt. Maar het minste wat we kunnen doen is toch wel dat we deze minister, als het over deze zaken gaat, buiten onze deuren houden.

De auteur is docent ethiek aan de Gereformeerde Hogeschool te Zwolle.