De bijeenkomst was georganiseerd ter gelegenheid van het afscheid van Jaap Beukema als IZB-evangelist van de hervormde gemeente van Rotterdam-Delfshaven. Zijn boek ”Een kerk bekent kleur” bracht de discussie op gang. Aan de bijeenkomst namen kerkleden en vertegenwoordigers van islamitische organisaties deel.

Wienen schetste „de heftige actualiteit” van de migrantenproblematiek. Hij prees de inzet van de kerk voor migranten. „Toch moet er doorgepraat worden over de verdraagzaamheid van de islam. Voor veel moslims is er een directe relatie tussen geloof, sharia en wetgeving. Hoe kan de islam een bijdrage leveren, via haar eigen bronnen, aan een verdraagzame samenleving? Als ze dat niet doet, blijven er steeds spanningen.”

Zekeriye Budak, voorzitter van de jongerenafdeling van de Aya Sofya-moskee in Rotterdam, vond dat de media een verkeerd beeld schetsen van de islam. „Dat bemoeilijkt de integratie. Wij sluiten ons niet af voor de samenleving. De deuren van de moskee staan altijd open.” De problematiek in Venlo is volgens hem niet een probleem van moslimjongeren alleen, maar van veel Nederlandse jongeren. „Het irriteerde mij dat NOVA vooral aandacht had voor een van de daders, de Marokkaan.”

Budka was ook bevreesd voor oneigenlijke bedoelingen van aanhangers van andere religies. „Het moet onze gezamenlijke leidraad zijn om een goed leven te leiden en goed onderdaan van God te zijn. Wij werken graag met anderen samen in wederzijds respect. Maar we houden ervan dat men eerlijk zegt waar ze voor staan.”

Idris Kandemir, onderwijsdeskundige van de Aya Sofya-moskee, wees alle dwang in de godsdienst af. Geloof moet vanuit het hart komen, zei hij. „Een afgedwongen geloof is geen geloof. Als iemand christen wil worden, staat hem dat vrij. Verder even goede vrienden, goedemorgen en goedenavond”, zo typeerde hij vrij laconiek.

Budak wees erop dat moslims en christenen samen met de Joden in dezelfde God geloven. „Daarom is het goed dat ze met elkaar in gesprek blijven. Het probleem is dat veel christenen zeggen in God te geloven, maar in hun leven merk je daar niets van.”

Drs. P. L. de Jong, hervormd predikant van Rotterdam-Delfshaven, vroeg wat eigenlijk de laatste fase van de dialoog is. „We kunnen natuurlijk met dialoog bezig zijn, maar zijn we nu aangekomen op het punt dat we zeggen dat Jezus de Christus is? Dat deed Paulus, die veel tijd aan dialoog besteedde, ook. Zeggen we echt wat ons beweegt, niet alleen als burger, maar ook als christen?”

Beukema zei dat laatste niet uit de weg te gaan. „Er komt zeker een moment dat je zegt: Hier sta ik voor. Ze mogen ronduit achter ons jasje kijken. Wat ons werkelijk inspireert, houd je niet voor jezelf.”

Herman Takken van Evangelie en Moslims benadrukte het belang van het delen van elkaars opvattingen. „Het is typisch westers dat we direct al op het puntje van onze stoel zitten om met het geloof bezig te zijn. In de ontmoeting met moslims wil ik vooral laten zien dat ik gegrepen ben door het Evangelie.”

Dat vond Budak ook. „Je moet eerst vriend worden met degene met wie je contact hebt. We moeten ook over leuke dingen kunnen spreken, niet elke keer allen over het geloof. Oosterlingen zijn niet zo formeel.”