Toen het huidige Nederland in de zestiende eeuw grotendeels naar het calvinisme overstapte, bracht Rome het gebied onder de congregatie Propaganda Fide, het pauselijke bestuursapparaat voor missiegebieden. Daarin kwam geen verandering toen het Vaticaan in 1853 weer bisschoppen in Nederland kon benoemen. Pas per 29 juni 1908, toen Pius X de constitutie Sapienti Consilio uitvaardigde, was Nederland geen missiegebied meer. Ook Luxemburg, Groot-Brittannië, Canada en de Verenigde Staten raakten die status toen kwijt.Overigens constateerden de bisschoppen in 1993 dat Nederland weer een missieland was geworden. In een rapport voor hun vijfjaarlijks bezoek aan Rome wezen zij erop dat de helft van de bevolking niet meer tot een kerk behoorde en dat de meerderheid van de rooms-katholieken de kerkelijke leer over een persoonlijke God, het hiernamaals, de zonde, homoseksualiteit, abortus en euthanasie niet meer onderschreef. De voorzitter van de bisschoppenconferentie, kardinaal Simonis, erkende toen in een rede tot de paus dat de verdeeldheid van de bisschoppen een slagvaardige aanpak van dat probleem bemoeilijkte.