Waarom laat de overheid vrouwen niet met rust? Uiteindelijk betekent zorg voor de kinderen zorg voor de toekomst.C. A. Thijsen

Zwenghout 17

3991 PG Houten

Deeltijdstrijd (II)

In een artikel in RD 21-6 sprak Heleen Mees onder andere over het moederinstinct, dat het niet zou bestaan. Duidelijk is dat Mees zelf geen moeder is, zodat ze daar niet over kan oordelen. Bovendien stoort het me mateloos dat iedereen zich schijnt te moeten bemoeien met moeders die thuisblijven. We leven toch in een democratisch land; waarom dan moeders niet zelf laten beslissen om zelf voor de opvoeding van hun kinderen te zorgen?
Marijnissen

Dat kinderen van werkende moeders volgens onderzoek beter zouden presteren, daar is mij niets van bekend en ik betwijfel het ook ten zeerste.

Met dit alles wil ik zeggen: is het abnormaal dat een moeder, die het kindje gedragen en gebaard heeft, er ook voor wil zorgen?

Willy Hagoort-de Jongh

Prins Willem-Alexanderstraat 23

4181 BA Waardenburg

Ik wil het RD complimenteren met het positieve commentaar ”Vertrek van een denker”, over het aftreden van SP-fractievoorzitter Marijnissen. Ook de positief getoonzette artikelen over Kant (RD 19-6) wil ik noemen. „Kant is bevlogen en gepassioneerd. Tijdens Kamerdebatten lijkt ze in een permanente staat van verontwaardiging te verkeren.” Ik herinner me de enquête die het RD gehouden heeft onder politieke partijen over hun relatie met de Bijbel. De SP baseerde zich op de uitspraak van de apostel Jakobus: „Toon mij uw geloof uit uw werken.” Dit is ook christelijke politiek. Nederland heeft behoefte aan mensen zoals Kant, die geen genoegen nemen met de huidige bureaucratie en opkomen voor de zwakkeren in de samenleving, met name in de zorg. Denk aan haar strijd voor een solidaire maatschappij.
Embryoselectie (II)

Het is goed dat het RD positief reageert op ”andere meningen”. De lezers zijn volwassen genoeg om zelf keuzes te maken.

W. C. Flikweert

Dorrestijn Plantsoen 7

6866 EB Heelsum

Bij de discussie rond embryoselectie moest ik met een bezwaard gemoed denken aan wat de Berlijnse historicus H. A. Winkler vermeldt in zijn befaamde ”Deutsche Geschichte. Der lange Weg nach Westen” uit 2000. Hij schrijft in deel II, hoofdstuk 1, dat Hitler in oktober 1939, met een veelzeggende antidatering naar het begin van de Tweede Wereldoorlog op 1 september 1939, een decreet tekende op grond waarvan aan „ongeneeslijk zieken euthanasie kan worden verleend.” Daarmee waande de Führer zich definitief beschikker over leven en dood. Winkler schrijft verder dat de oorlog Hitler de mogelijkheid moest bieden ook in het binnenland de laatste consequenties uit zijn sociaal-darwinistische wereldbeschouwing te trekken. Terwijl de aandacht van het Duitse volk zich richtte op de strijd aan de fronten, was het relatief gemakkelijk, dat wil zeggen zonder al te veel opzien te baren, metterdaad de stap te zetten van de „voorkoming van een met erfelijke ziekten belast nageslacht.” Een stap van eugenese door sterilisatie naar euthanasie ofwel ”Gnadentod”, zoals dat toen, verschrikkelijk genoeg, in het Duits heette. In brede kringen van de samenleving, en met name in de christelijke kerken, werd euthanasie voor geesteszieken in die tijd onvoorwaardelijk als moord beschouwd. In het kader van de oorlog echter hoopte Hitler de civilisatiebreuk die hij wenste, te kunnen doorzetten.

B. J. van der Vlies bracht, een aantal jaren geleden, in een gesprek met NRC Handelsblad kernachtig onder woorden waar de huidige samenleving in wezen aan laboreert, namelijk aan een geweldige onderschatting van het kwaad, van de zonde in de wereld. En dat is onverkort ook mijn mening.

K. Baas

Jan Steenlaan 38

1272 HK Huizen