Als oud-CDA- en later RPF-bestuurder in Gelderland heb ik met blijdschap kennisgenomen van de analyse over de ChristenUnie die dr. Douma zaterdag in de Accentbijlage van deze krant gaf. Waarom? Tot op heden waren het alleen broeders uit mijn RPF, zoals Leerling en Frinsel, die prominent weerstand boden. Nu durft gelukkig ook een prominent oud-GPV’er hardop te waarschuwen.Het is opvallend stil gebleven. Dat het nu dr. Douma is die spreekt op een strategisch moment, doet me deugd. Juist hij die soms de marges van het toelaatbare overschreed om seksuele gevoelens van mensen te accommoderen, zegt nu duidelijk waar het op staat en waarmee de huidige leiding van ChristenUnie bezig is. Hier gaat een wissel om. Richting Sodom.

Douma laat zijn lidmaatschap afhangen van wat het congres zal besluiten. Dat zal inderdaad een kritiek moment zijn, net als het abortus-provocatuscompromis van het CDA in de zeventiger jaren. Helaas zit het probleem bij de ChristenUnie dieper. Niet de Bijbel, maar de opiniepeilingen van eigen voorkeur, achterban en samenleving lijken maatgevend geworden voor de huidige leiding van de partij. Opvattingen die bij GPV en RPF volstrekt ondenkbaar waren, worden nu geventileerd door prominente Kamerleden en bewindslieden als Veling en Huizinga. Dit geeft aan dat in de traditionele gereformeerde achterban van de CU (NGK, CGK, GB in PKN en VGK) een wissel is omgegaan, wat nu ook in de praktijk bij de ChristenUnie reflecteert.

Koers
Eenzelfde ontwikkeling was al eerder zichtbaar bij de Evangelische Omroep, die een jaar of tien geleden openlijk de vrouw in het kerkelijk ambt begon te promoten en meer onlangs ook zijn duidelijke afwijzing van homoseksualiteit bijstelde, zodat zelfs voormalig coryfee dr. Velema in het openbaar afstand nam van deze veranderde koers.

Het is een intrigerende parallel met wat er nu gebeurt bij de CU. Toen was het een ethicus (voormalig RPF’er) die profetisch sprak over de ontwikkelingen binnen de EO die zijn Schriftuurlijke uitgangspunten begon aan te passen. Nu is het weer een ethicus (voormalig GPV’er) die de vinger legt bij een vergelijkbare ontwikkeling binnen de ChristenUnie. Beide keren ging het om homoseksualiteit, een verschijnsel waarover zowel de Bijbel als de samenleving (slechts een generatie geleden) uitspraken dat het in het strafrecht thuishoort.

Het komende partijcongres is een kans voor bezinning en bekering. Het eigenlijke probleem zit echter bij de kerken en de christenen die de achterban vormen van de ChristenUnie. Daar lijkt een wissel om, weg van Woord en Geest. En die wissel moet terug, voordat de trein crasht. Niet alleen de politici, maar ook de predikanten, priesters, oudsten en kerkenraadsleden hebben gebed nodig.

De auteur was actief binnen de RPF en is nu predikant in de Presbyteriaanse Kerk van Australië.