Openbaring 14:13Bedenk eens dat hoe langer u wacht met aan de dood te denken, hoe vreselijker hij is als hij komt. Als de dood u plotseling overvalt, is hij in zo’n geval waarlijk een koning der verschrikking. Dat u echter dagelijks zou willen sterven en door de gemeenzame verkering met de dood tot de ondervinding mocht komen dat, wanneer hij u zal overkomen, die gemeenzaamheid het u veel gemakkelijker zal maken.

Laat ik u het met een woord zeggen wat het is om in de Heere te sterven. Dat brengt mee dat Christus Zijn armen uitbreidt en een ziel die tot Hem vlucht tot Zich neemt. Dit is de eerste trap en grondslag van de gelukzaligheid. De tweede is wat staat in Galaten 2:20: „Ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij.” Het is een stap nader als een mens door het geloof zijn toevlucht tot Christus genomen heeft. Dat spreekt duidelijk van een nieuwe natuur en een nieuw leven.

Er is ook een sterven in de Heere, wat op het voorgaande volgt. In Hem te leven is de weg naar de gelukzaligheid. In Hem te sterven is de deur waardoor men ingaat tot het bezit van de gelukzaligheid. Een zoeken om in Hem gevonden te worden is een uitgaan uit onszelf en een ons werpen op Hem. Het is als op ons schip door de dood naar het leven te varen, daarmee onze eigengerechtigheid verloochenend.

James Durham,

predikant te Glasgow

(”De zaligheid der doden”, 1735)