1 Korinthe 15:57Een overdenking op de overwinning van het graf: O, graf, wat heb ik van u te duchten? Het is waar, uw woning is akelig donker. Tallozen hebt u gevangengenomen en u houdt hen nog steeds vast. Maar ik vrees u niet. Ik zie u als een overwonnen vijand. De Zoon van God kwam voor een korte tijd in uw donker verblijf. Hij verbrak uw grendels en stond zegepralend op.

Waarom, o graf, waarom hield u die doorluchte Vorst niet gevangen? Waarom duldde u dat die gekruisigde Jezus aan uw handen ontkwam? Wist u niet dat aan Jezus alles gelegen was en dat Zijn opstaan uw ondergang was? O graf, waar is uw overwinning? Zij is voor eeuwig verloren. Ik heb mijn hoofd in u neergelegd in de volle verzekering dat ik binnenkort zal ontwaken en opstaan. Dan zie ik de Rechter neerdalen. Ik hoor de bazuin klinken. Het grote bevel klinkt: O, graf, laat uw gevangenen los!

In één ogenblik wordt dan het stof van Gods kinderen verzameld en de lichamen komen tevoorschijn, bekleed met een schitterende glans. Ik zie hen verrijzen en ik deel hun geluk. Ik zing met hen het triomflied over dood en graf. Een godvruchtige op deze manier zien verschijnen, is het grootste gezicht dat aan deze zijde van de eeuwigheid kan plaatshebben.

Abraham Booth,

predikant te Londen

(”Christens zeegepraal”, 1765)