De Amerikanen hebben afgezanten gestuurd naar tal van bondgenoten in Europa en Azië om over de kwestie te overleggen. De Noord-Koreaanse erkenning betekent een schending van eerdere afspraken waarbij Pyongyang beloofde om Noord-Korea kernwapenvrij te houden. „Diplomatie is de beste weg om deze kwestie aan te pakken en op te lossen. Maar de vraag dringt zich dan natuurlijk op, waarom de regering die weg niet bewandelt in het geval van Irak”, aldus Republikeins senator Chuck Hagel.

Hij wijst erop dat Irak waarschijnlijk nog geen kernwapens heeft en ook niet over een modern raketsysteem beschikt. Noord-Korea daarentegen heeft (waarschijnlijk) al kernwapens en raketten die zulke wapens met redelijke precieze over grotere afstanden kunnen transporteren. Waarom dan geen militair offensief tegen Noord-Korea, dat al raketsystemen heeft geleverd aan landen die Amerika vijandig gezind zijn? Amerika’s nationaal veiligheidsadviseur Condoleezza Rice antwoordt hierop dat „internationale druk” Noord-Korea waarschijnlijk in het gareel kan houden, terwijl dat bij Irak niet mogelijk is gebleken.

Amerikaanse inlichtingendiensten denken dat Noord-Korea van Pakistan essentiële hulp heeft gekregen in het opbouwen van een kernwapencapaciteit. In ruil daarvoor zou Noord-Korea Pakistan raketten geleverd hebben. Als deze informatie wordt bevestigd zet dat de Amerikaans-Pakistaanse relatie onder druk. De Amerikaanse regering heeft de Noord-Koreaanse onthulling over een kernwapenprogramma overigens geheimgehouden om het Irak-debat in het Congres over een militair offensief tegen Bagdad niet te beïnvloeden.

Sommige Congresleden vragen zich met senator Hagel af waarom de VS anders zouden moeten reageren op Noord-Korea dan op Irak. Was het Koreaanse nieuws eerder bekend geweest, dan had dit hun stemming misschien kunnen beïnvloeden. Het Witte Huis beweert dat er niets is geheimgehouden, maar dat men tijd wilde winnen voor overleg met de bondgenoten over de nieuwe situatie.