In kerk en samenleving is een nadere reformatie nodig, vooral in de prediking en in het gezin. Dat stellen vijf predikanten en emeritus hoogleraren donderdag in deze krant.
Predikanten, ouderlingen en diakenen moesten als het zout der aarde anderen tot voorbeeld zijn, door de reformatie in eigen huis te beginnen. „Dat lijkt mij voor alle tijden en daarom ook nu de beste raad”, aldus prof. dr. A. Th. Van Deursen, emeritus hoogleraar nieuwe geschiedenis. „Gods geboden zijn goed voor iedereen. Dat is per slot van rekening de boodschap van alle reformatieprogramma’s.”
Ook volgens ds. M. Golverdingen, predikant van de gereformeerde gemeente te Waarde, begint de praktijk der godzaligheid thuis. „Een christelijke gezinsopvoeding, in de vreze des Heeren, heeft op het jonge kind een buitengewoon vormende invloed. Ik vraag me sterk af of dat nog wel voldoende wordt beseft.”
Vooral het praktisch materialisme vormt een bedreiging voor christelijke gezinnen, aldus ds. Golverdingen. „Wat komt er nog terecht van een christelijke gezinsopvoeding als het de ouders en kinderen alleen maar gaat om een mooi huis, een dure auto, een verre vakantie?”
De predikant pleit ook voor eerherstel van de preekbespreking. Juist door na afloop van de dienst de preek te bespreken, krijgen jonge mensen volgens hem ook wat vrijmoedigheid om later zelf over de preek te kunnen spreken, in hun gezin bijvoorbeeld.
Dr. P. Korteweg, hersteld hervormd predikant in Melissant, benadrukt dat het lezen van de Bijbel, het zingen van de psalmen, het bespreken van de prediking en de catechese thuis in het gezin hoort. In het gezin ziet hij een duidelijke taak voor moeders. „Is het wel goed voor het gezinsleven als moeders steeds meer buitenshuis gaan werken? En is het ook geen verarming voor de kerkelijke gemeente?”
De hervormde emeritus predikant ds. C. Blenk (Lienden) vindt het hoog tijd dat de gereformeerde gezindte terugkeert tot de Nadere Reformatie, toen er nog één -gereformeerde- kerk was. „De nadere reformatoren scheidden zich níét af, hoe verworden de kerk ook geworden was.”
De Nadere Reformatie „ontdekte” bovendien de onderwerpen zending en Israël. Die dienen de kerken nu te integreren in leer en prediking, aldus ds. Blenk. „Er zijn nog steeds Gereformeerde Bondsdominees die met Pinksteren niet voor de zending bidden. In de Heidelbergse Catechismus worden zending en Israël ook niet genoemd - en moet je er als predikant maar net erg in hebben.”
Volgens de christelijke gereformeerde emeritus hoogleraar prof. dr. W. H. Velema is er voor de kerk en de samenleving maar één remedie: de prediking van het Evangelie. Hij pleit daarom niet voor een nadere reformatie, maar voor een radicale reformatie: een prediking waarin op duidelijke wijze de heerschappij van Christus over mensenlevens aan de orde komt.
