Eijk vindt het juist moedig, als mensen hun eigen kwetsbaarheid onder ogen zien en ook de aantasting van hun gezondheid durven ondergaan. Eijk, die na een opleiding tot arts naar het grootseminarie ging, onderstreept dat hij actieve levensbeëindiging onder alle omstandigheden afwijst. Hoezeer een ziekte of handicap het lichaam aantast, het blijft intrinsieke waarde behouden. Dat betekent dat de mens geen volledig zelfbeschikkingsrecht over zijn lichaam heeft en dus ook niet over zijn eigen leven of dood mag beslissen.Eijk werd in 2001 door een herseninfarct getroffen. Daardoor waren zijn benen en stembanden tijdelijk verlamd en leed hij langere tijd aan aangezichtspijnen. Hij zegt dat actieve levensbeëindiging toen nooit bij hem is opgekomen, maar dat hij in het begin wel dacht aan het lijden dat hem in dat geval bespaard zou zijn gebleven. In de revalidatieperiode nam zijn vertrouwen in God echter enorm toe, aldus Eijk.

Bij zo’n ziekte is het volgens de aartsbisschop van belang dat de mens zich niet enkel richt op de fysieke, psychische, sociale en spirituele kanten van het leven, maar zich bewust is van „de essentiële kwaliteit: de mens heeft zijn bestemming in God, in het eeuwige leven.”