Leeftijd: 69Woonplaats: Drachten

Onderscheiding: lid in de Orde van Oranje-Nassau.

Toen de kinderen vrijdagmorgen aan de deur in Drachten stonden, keek Bjetje Visser-van der Wal vreemd op. „Ze vroegen me om een dagje uit te gaan. Eerst wilde ik niet. Ik zei: Ik laat mijn plannen niet in de war sturen.” Uiteindelijk ging moeder toch mee. Op verzoek van de kinderen stak ze zich „in wat leuks.”

Toen ze bij het gemeentehuis in Drachten onder schooltijd ook haar kleinkinderen in de gaten kreeg, begon mevrouw Visser te beseffen dat er wat aan de hand was. Dat ze die ochtend een lintje kreeg, heeft haar „zeer” verrast. „Ik was compleet overrompeld. Het was fantastisch.”

Mevrouw Visser is onder meer onderscheiden omdat ze haar man achtenhalf jaar in verpleeghuis Bertilla in Drachten heeft verzorgd. Hij is in 2005 overleden. „Mijn man kwam na een beroerte en een bacteriële longontsteking halverwege de jaren negentig in een rolstoel te zitten. Ik kon hem drie dagen thuis verzorgen, de rest van de tijd ging hij naar het verpleeghuis. Daar kon ik behulpzaam zijn. Niet alleen voor mijn man, ook voor andere mensen daar.” Nog altijd is ze vrijwilliger in verpleeghuis Bertilla.

Ook in kerk en maatschappij heeft de vrouw uit Drachten haar steentje bijgedragen. Zo was ze acht jaar presidente van de christelijke gereformeerde vrouwenvereniging in Drachten en leidde ze de interkerkelijke vrouwengroep De Passage.

Voor de Oranjevereniging zat ze in het bestuur. Verder was ze actief voor het Rode Kruis. „Ik deed bijvoorbeeld creatieve dingen met gehandicapten.”

De Friese vrouw neemt het vrijwilligerswerk met graagte ter hand. „Ik heb een opgewekt en blijmoedig karakter.”

Mevrouw Visser, moeder van drie kinderen en negen kleinkinderen, is verguld met de onderscheiding. „Ik zie het als een blijk van waardering.”

Anderzijds komt God de eer toe, benadrukt ze. „Hij is mijn Zender. Van Hem kreeg ik de kracht, gezondheid en liefde om dit werk te mogen doen. Hij zorgt ervoor dat ik wat kan betekenen voor de medemens.”