Dat schrijft Gene Robinson, de openlijk homoseksuele bisschop van New Hampshire in de Verenigde Staten, in zijn deze week uitgekomen autobiografie ”In het oog van de storm”. Robinson, die in 2003 bisschop werd, komt volgende week naar Groot-Brittannië om zijn nieuwe boek te presenteren.Zijn benoeming tot bisschop heeft de bestaande onrust in de wereldwijde Anglicaanse Kerk verhevigd, erkent Robinson, door de Britse journalist Stephen Bates aangeduid als de „meest controversiële christen ter wereld.” Hij zegt echter rust te vinden in het „kalme centrum” van deze „storm”, die begon bij de wijding van vrouwelijke geestelijken in de jaren zeventig.

Volgens Robinson is de crisis vooral een gevolg van verschillende visies op de Schrift, gezag en de wijding en rol van bisschoppen. „Veel anglicanen wereldwijd roepen mij op het bisschopsambt neer te leggen, met het naïeve geloof dat daarmee de rust in de kerk terugkeert.”

Lambeth

In zijn autobiografie wijdt Robinson een apart hoofdstuk aan de tienjaarlijkse Lambethconferentie, deze zomer. Het hoofd van de Anglicaanse Kerk, aartsbisschop Rowan Williams van Canterbury, heeft Robinson niet uitgenodigd en verscheidene conservatieve bisschoppen die de bisschopswijding van Robinson afwijzen, zijn van plan de bijeenkomst te mijden.

Robinson betreurt het dat hij de „familiereünie” van de anglicaanse bisschoppen niet mag bijwonen. Toch is hij van plan te komen. „Ik kan geen andere status accepteren dan die van een naar behoren gekozen en met instemming gewijde bisschop van de kerk.”

Aartsbisschop Williams laat zich volgens Robinson te veel leiden door de conservatieve bisschoppen in de Anglicaanse Kerk. „Homo’s en lesbiennes zijn al te lang vernederd, gedemoniseerd en afgewezen. En als ik aan dezelfde tafel wil zitten met degenen die me „minder dan de honden” en „satan die de kerk binnenkomt” hebben genoemd, waarom willen deze conservatieven -die ik nooit in het openbaar heb bekritiseerd en nog minder gedemoniseerd- dan niet met mij aan tafel zitten?”

Passie

Met zijn boek zegt Robinson aandacht te willen vragen voor zijn „echte passie”: het Evangelie van Jezus Christus. „Het zal lezers verbazen”, schrijft hij, „hoe orthodox ik ben.”

Volgens de Amerikaanse bisschop is een homoseksuele levenswijze Bijbels. „Hoewel ik geloof dat het Oude en Nieuwe Testament het Woord van God is, betekent dat niet dat het letterlijk „woorden” van God zijn, gedicteerd aan mensen. Het echte Woord van God is Jezus zelf.”

De Bijbelteksten die homseksualiteit afwijzen, zijn volgens Robinson tijd- en cultuurgebonden. Belangrijker vindt hij het liefdegebod van Christus. „God stopte Zijn openbaring niet na de afsluiting van de canon van de Schriften. (…) Het huidige debat in de anglicaanse gemeenschap over seksualiteit is een hedendaags voorbeeld van hoe de Heilige Geest ons leidt naar een vollediger kennis van Gods waarheid.”

In zijn boek vraagt Robinson ook aandacht voor de positie van homoseksuele christenen in de Anglicaanse Kerk. Hij roept hen op voor hun geaardheid uit te komen en zich aan te sluiten bij gemeenten die hen accepteren „als een kind van God.”

Een openlijk homoseksuele bisschop stuit binnen de kerk op veel verzet, merkte Robinson. Zo wilde de bisschop in Australië hem niet ontvangen. In Hongkong moest Robinson in het geheim een dienst bijwonen op de 25e verdieping van een flatgebouw. Het deed hem denken aan de eerste christenen, die in het geheim samenkwamen in catacomben. „Het machtige en vijandige rijk is nu niet alleen de regering, maar ook de kerk zelf.”

Junibruid

Robinson vertelt in zijn autobiografie ook dat hij twee dochters heeft en ruim twintig jaar geleden scheidde van zijn vrouw. Sindsdien leeft hij samen met zijn partner Mark Andrew. Zij hopen in juni in New Hampshire een geregistreerd partnerschap aan te gaan.

Volgens Robinson is zijn omstreden uitspraak „Ik heb altijd al een junibruid willen zijn”, verkeerd door de media begrepen. Hij wilde duidelijk maken dat homo’s en lesbiennes met dezelfde verwachtingen opgroeien als andere mensen en hun geluk en liefde op dezelfde manier willen uiten. „In plaats daarvan zei ik eenvoudig: Ik heb altijd al een junibruid willen zijn. En de hel brak los”, aldus Robinson, die nu regelmatig mediatrainingen volgt om dergelijke uitspraken in het vervolg te vermijden.

Met zijn ’huwelijk’ in juni, vlak voor de Lambethconferentie, zegt Robinson geen signaal te willen afgeven. „Wanneer we zouden wachten tot ná Lambeth, zouden we ervan worden beschuldigd een uitnodiging voor de conferentie te willen hebben.”

”In het oog van de storm” verhaalt ook over Robinsons pastoraal en diaconaal werk als bisschop. Zo geeft hij voorlichting over aids en bezoekt hij regelmatig de vrouwengevangenis in New Hampshire.

De Zuid-Afrikaanse Nobelprijswinnaar en aartsbisschop Desmond Tutu, die Robinson één keer ontmoette, schreef het voorwoord van het boek. Hij karakteriseert Robinson als een bewogen en irenisch man. Homoseksualiteit is op grond van de Bijbel niet af te wijzen, vindt hij. „Ik aanvaard de Bijbel als het Woord van God, maar ik roep in herinnering dat die óók is gebruikt om racisme, slavernij, onderdrukking van vrouwen en apartheid te rechtvaardigen.”

Tutu vraagt alle homoseksuele anglicanen om vergeving voor „de pijn” die de kerk hun heeft aangedaan.