Ja, de schoonmakers hebben te maken met werkstress. „Taken moeten op tijd klaar zijn”, zegt Ter Schegget. „In verpleeghuizen -waar wij veel werken-, heb je altijd met mensen te maken. Schoonmakers moeten creatief omgaan met het feit dat ze bepaalde werkzaamheden op een gepland moment niet kunnen doen. Dat kan voor tijdverlies zorgen, en dus voor tijdsdruk en spanningen.”Manon Bedrijfsdiensten heeft zo’n 130 schoonmakers in dienst. „We hebben genoeg mensen, dat wel. Als je werknemers taken geeft waar ze niet eens aan toekomen, kun je er later ook niet op terugkomen en zeggen: Je hebt het niet goed gedaan.”

Het bedrijf is actief bezig om werkdruk en stress binnen de perken te houden. „We houden rekening met het aantal vierkante meters per persoon. En met oponthoud. Zijn er problemen -lopen verpleging en schoonmaakpersoneel elkaar bijvoorbeeld telkens in de weg- dan gaan we praten over aanpassing van de tijden.”

De proeftijd is nuttig om te zien of mensen het werk aankunnen. „Niet iedereen is hiervoor geschikt. Er zijn collega’s die er een hekel aan hebben om scholen schoon te maken - daar kom je nooit klaar met het werk, hoe graag je het ook zou willen, en dat geeft best spanning. Over zoiets moet je vooraf praten. Als je eerlijk met elkaar in gesprek blijft, kom je er altijd uit.”

Klikt het niet met een leidinggevende, dan wordt er gekeken of een andere werkomgeving een oplossing is, aldus Ter Schegget. „De leidinggevenden zijn belangrijk. Zij nemen mensen voor hun eigen groep zelf aan en werken ze ook in.” Het schoonmaakbedrijf zorgt voor cursussen over coachend leiderschap en het voorkomen van psychisch verzuim.

Raakt iemand uit de running, dan houdt de directe leidinggevende contact met de zieke. „Via een kaartje, een bloemetje. Op zo’n moment merk je snel hoe sociaal een groep is. Na drie, vier weken ga ik bellen en maak ik afspraken.”

Is iemand langer ziek geweest, dan bepalen Arbodienst en specialisten wanneer een werknemer weer aan de slag kan. „Op therapeutische basis bijvoorbeeld. Ik maak dan wel een stappenplan. Het is allemaal niet vrijblijvend. Dat hoeft ook niet. Mensen willen graag weten waar ze aan toe zijn.”

Het Europees Agentschap voor Veiligheid en Gezondheid op het Werk spreekt over toenemende psychosociale risico’s die voor meer stress zorgen, wat de komende jaren tot een „ernstige verslechtering van de geestelijke en lichamelijke gezondheid” kan leiden. Of Ter Schegget in haar branche ook een toename ziet van ziekten door stress?

„Ja”, zegt ze bedachtzaam en weloverwogen. „Ik merk dat problemen gecompliceerder worden. Stress heeft niet alleen te maken met werkdruk, er spelen veel meer factoren mee. Geld bijvoorbeeld. Wij hebben te maken met mensen die aan de onderkant van de samenleving werken, met minimumlonen. Die werken om het hoofd boven water te houden. Zij hebben geen buffer. Gaat het hier mis, dan betekent dat direct ellende.”

Zelfs uitspraken vanuit Den Haag hebben direct invloed op de werkvloer. „Ik werk veel met allochtone vrouwen. Zo gauw meneer Wilders weer iets roept, zit onze groep echt helemaal te beven. Of neem de moord op Theo van Gogh. Na dat nieuws wilden vrouwen die hun kind op de kleuterschool naast de moskee hadden zitten per se op tijd bij de school zijn; ze zaten vol spanning over wat er allemaal ging gebeuren. Dat was heel aangrijpend, ik heb toen ook groepsgesprekken gevoerd.”

Dit is het tweede deel in een serie over werkstress. Morgen: werknemers.