Verdonk pleit voor een krachtig herstel van de nationale identiteit die volgens haar vooral getypeerd wordt door de democratische vrijheden. Veel moeite heeft de robuuste politica met minderheden die de vrijheden bedreigen, zoals buitenlanders met een moslimachtergrond en christenen die bijvoorbeeld de winkels op zondag dicht willen hebben.In de speerpunten die de beweging van Verdonk heeft, klinkt zorg door over de toekomst van het Nederlandse volkskarakter. Helemaal zonder grond is die bezorgdheid niet. Ook al weet iedereen dat in de loop van de geschiedenis buitenlandse invloeden hun betekenis hebben gehad voor de vorming van onze nationale cultuur, de recente ontwikkeling richting een multiculturele samenleving is wel degelijk riskant. De Nederlandse samenleving raakt los van haar historische wortels die teruggaan op het joods-christelijke gedachtegoed.

De vraag is echter of Verdonk terug wil naar een christelijk georiënteerd land. Zij bepleit een samenleving waarin mensen volledig vrij zijn zolang ze anderen maar niet hinderen. Feitelijk wil ze een libertijnse maatschappij, waarin ieder mag doen wat recht is in eigen ogen.

Dat is iets anders dan de historisch identiteit verdedigen. Met haar opmerking over christenen die de zondagopenstelling van winkels willen verbieden, geeft ze aan weinig te hebben met belangrijke punten uit het christelijk gedachtegoed.

De oproep weer trots te zijn op ons land, leidt daarom eerder tot gevoelens van vervreemding dan van herkenning.

Het Nederland dat de beweging van Verdonk voorstaat, is niet iets om trots op te zijn. Integendeel. Een losgeslagen bevolking die zichzelf regels stelt en geen rekening houdt met onveranderlijke, Bijbelse waarden en normen geeft reden tot treurnis. Hoe kan men trots zijn op een land waar de zedeloosheid niet slechts wordt gedoogd, maar zelfs gelegaliseerd? Hoe kan men trots zijn op een land waar jaarlijks duizenden kinderen het leven wordt afgenomen voordat ze een kreet hebben kunnen slaken? Hoe kan men trots zijn op een land waar de God van de Bijbel straffeloos mag worden bespot? Er is geen enkele reden om trots te zijn op Nederland.

Dat neemt niet weg dat er wel gepaste liefde tot het vaderland mag zijn. Maar dat is wel een verbondenheid die oog heeft voor alle fouten en tekorten. Napoleon noemde vaderlandsliefde de voornaamste godsdienst. Voor een christen geldt dat echter niet.

Op de eerste plaats moet staan de verbondenheid en dienst aan God, Die in Zijn wijs beleid Nederlanders in dit land een plaats gaf. Dat is beslist een zegen. In plaats dat burgers van Nederland zich trots voelen op hun land, mogen zij zich bevoorrecht weten omdat hun wieg in een welvarend land stond waar vrede heerst.

Ondanks alles wat tot droefheid moet stemmen, is er ook veel goeds in ons land. Daarvoor dienen mensen dankbaar te zijn. Trots op Nederland past niet.